شعر حافظ هیچ‌گاه کهنه نمی‌شود. شعری که تاریخ انقضا ندارد و برای همه قابل فهم و شیرین است؛ بنابراین همچون رودخانه‌ای است که در آن می‌توان آلودگی‌های زندگی مدرن را شست و شو داد و در پرتو مفاهیم زیبایش با معنا و خشنود زندگی کردن را تمرین کرد.
تابناک فارس به نقل از صدا و سیما: در ادبیات ایران، کمتر شاعری توانسته بخت و اقبالی چون حافظ بیابد. او شاعری است برای همه احساسات و عواطف بشری.
شعر حافظ هیچ‌گاه کهنه نمی‌شود. شعری که تاریخ انقضا ندارد و برای همه قابل فهم و شیرین است؛ بنابراین همچون رودخانه‌ای است که در آن می‌توان آلودگی‌های زندگی مدرن را شست و شو داد و در پرتو مفاهیم زیبایش با معنا و خشنود زندگی کردن را تمرین کرد.
حافظ امیدبخش و شیرین است. امیدوارانه سخن می‌گوید و شاید یکی از دلایلی که به دیوان او تفأل می‌زنند، همین باشد. بهاءالدین خرّمشاهی-حافظ پژوه- می‌گوید: «هیچ‌گاه حافظ نخوانده‌ام که اندوهگین شوم. شعر حافظ سرشار از شور و حیات است.»
خواجه شمس الدین، از بزرگترین شاعران نغزگوی ادبیات فارسی است و نگاهش به جهان هستی نگاهی فراگیر است به گونه‌ای که تمام مسایل مادی و معنوی را با بیانی شیرین و محکم و با بکارگیری استعاره و تشبیه، ایهام و مجاز و سایر صناعات ادبی بیان می‌کند.
گسترگی معنایی در شعر او به حدی است که هر کس از دیدگاه خویش مفاهیم ذهنی متناسب با تفکر خود را در شعرش پیدا می‌کند و نظری خاص درباره او ارائه می‌دهد.
اصطلاحات عرفانی که در شعر حافظ بکار برده می‌شود، در اثر آگاهی کامل و شناخت معنایی صحیح است، اما به واقع حافظ قبل از اینکه عارف باشد شاعری بزرگ و تواناست و تفکر شاعرانه‌اش بر عرفان او برتری دارد. حافظ دیدگاه عارفانه و امیدوار کننده دارد و عرفان به مفهوم واقعی کلمه در اشعار او نمایان است و در شعرش همواره امید به آینده‌ای روشن را نوید می‌دهد به گونه‌ای که مخاطب با مطالعه اشعارش به نوعی لذت معنوی دست می‌یابد.
حافظ شاعری است که در قرن حاکمیت زهد و ریا و خفقان، شعری فراگیر و رندانه دارد و از همه مسائل جهان هستی با بیانی ظریف و رندانه سخن می‌گوید و همواره از تظاهر و تزویر دوری می‌جوید و شعر برایش جنبه‌ای متعالی و آرمانی دارد.
اشعار حافظ شیرازی با الهام از تعالیم ناب اسلامی و مفاهیم گرانقدر قرآنی سروده شده است و همگی این اشعار حاوی کنایات و استعارات زیبا و بی نظیر است.
یوهان ولفگانگ گوته (۱۸۳۲ - ۱۷۴۹ میلادی) شاعر و نابغه شهیر آلمانی، بزرگترین شخصیت ادبی قرن نوزدهم است. او در وصف حافظ چنین می‌سراید: «حافظ، خود را با تو برابر نهادن جز نشان دیوانگی نیست. تو آن کشتی‌ای هستی که مغرورانه باد در بادبان افکنده و سینه‌ی دریا را می‌شکافد و پا بر سر امواج می‌نهد، و من آن تخته پاره ام که بیخودانه سیلی خور اقیانوسم. در دل سخن شورانگیز تو گاه موجی از پس موج دیگر می‌زاید و گاه دریایی از آتش، تلاطم می‌کند. اما مرا این موج آتشین در کام خویش می‌کشد و فرو می‌برد. با این همه، هنوز در خود جراتی اندک می‌یابم که خویش را مریدی از مریدان تو شمارم.»
رهبر معظم انقلاب اسلامی اوج سخن را در کلام حافظ دانسته و فرمودند: «حافظ شیرازى صرفا یک هنرمند نیست؛ بلکه معارف بلندى نیز در کلمات او وجود دارد.»
در سال‌های اخیر و براساس طرحی که از سوی بنیاد فارس‌شناسی ارایه شد، روز بیستم مهرماه به‌عنوان یادروز حافظ در تقویم ملی ایران ثبت شد و همه ساله در شیراز، تهران، تبریز و بسیاری از شهر‌های ایران و همچنین در آلمان، فرانسه، انگلستان و بسیاری از شهر‌ها و کشور‌های جهان، مراسم بزرگداشت خواجه شمس‌الدین محمد، حافظ شیرازی، برگزار می‌شود.
