تابناک فارس به نقل از شفقنا: علیرضا پاک فطرت در رابطه با وضعیت بازار مسکن و ساخت ۴ میلیون مسکن، گفت: تعداد کل مسکن مهری که در زمان آقای احمدی‌نژاد کلید خورد و شاید ده سال هم به طول انجامید و تا الان هم هنوز بخشی از آن به اتمام نرسیده است، به دو میلیون هم نمی‌رسد. بنابراین ساخت چهار میلیون مسکن به زبان کار ساده‌ای است.
وی با بیان اینکه دولت در ساخت مسکن بیش از این شعار ندهد، گفت: ابتدا باید به این سوال پاسخ داد که دولت در کدام کشور مسکن ساخته که در ایران بسازد؟ اگر هم دولت بخواهد مسکنی بسازد، هر مسکن را اگر صد متر در نظر بگیریم هر متر هم به طور میانگین، ۱۰ میلیون هزینه داشته باشد، بنابراین رقم کلانی معادل با بودجه یک سال کشور نیاز است. لذا دولت باید تسهیل گر باشد نه مسکن ساز.
آقای پاک فطرت با تاکید بر اینکه مردم نباید خیلی امیدوار باشند که دولت مسکن بسازد، ادامه داد: دولت باید تسهیل گر باشد و چند اقدام انجام بدهد؛ اول تامین زمین است که در شهرهای کوچک و میانی اقدامات خوبی صورت گرفته است اما در کلانشهرها زمینی وجود ندارد؛ مثلاً تهران تقریباً در حال بسته شدن است و زمینی وجود ندارد تا واگذار شود. همچنین مرحله بعدی ارائه تسهیلات است و بانک‌ها تا حدی می توانند وام بدهند که سپرده دارند و قرار نیست پول قلابی چاپ کنیم و قرار نیست از بانک مرکزی استقراض کنند.
وی ادامه داد: سود وام مسکن امسال ۲۳ درصد است در حالی که قرار بود سود آن ۹ الی ۱۲ درصد باشد و مابه‌التفاوت آن با ۱۸ درصد را، دولت ارائه دهد. اما دولت نتوانست آن را تامین کند. بنابراین مشکل ما در کلان شهرها و شهرهای بزرگ همچنان باقی است و باقی هم خواهد ماند مگر اینکه دولت دست به اقدامات اساسی در چند حوزه بزند. از جمله کاهش هزینه اخذ پروانه های ساختمانی و همچنین کاهش قیمت مصالح ساختمانی مثل فولاد و سیمانی که در اختیار خودش است. همچنین هزینه انشعابات آب و برق و گاز را کاهش دهد و اگر دست به این کارها بزند در این صورت بافت های فرسوده در کلانشهرها نو خواهد شد.همچنین در شهرهای میانی و کوچک اقدام به ارائه زمین و تسهیلات کند که با انجام آن و واقعی شدن قیمت مصالح ساختمانی، وضعیت بازار مسکن هم متعادل خواهد شد اما متاسفانه کارخانه های فولاد ما امروز به دنبال سود هستند نه حل مشکلات مردم.
پاک فطرت در خصوص ساخت خانه های بزرگ و حیاط دار گفت: ما به جای اینکه خانه های ویلایی بسازیم خانه های آپارتمانی می‌سازیم. به عنوان مثال خانه های ۲۰۰ متری را تبدیل به خانه‌های پنج طبقه می‌کنیم و پنج خانواده در آن زندگی می‌کنند در حالی که در گذشته همین ۲۰۰ یا ۳۰۰ متر را حیاط مرکزی می‌ساختند و در همین بافت های قدیم تهران می بینید که چهار طرف حیاط را زیرزمین همکف و طبقه بالا می‌ساختند و چند خانواده در آن زندگی می‌کردند؛ بنابراین این مدل خانه‌ها، محرمیت بیشتر و مشرفیت کمتر و همدلی و وحدت بیشتری داشت. اما متاسفانه به مرور این مدل خانه ها کنار گذاشته شد و ما در فاز خانه های آپارتمانی رفتیم؛ البته ساخت خانه های تک طبقه حیاط دار بیشتر برای شهرهای کوچک امکان پذیر است. اما ساخت همین خانه‌های ویلایی هم هنر و حوصله می‌خواهد که ما آن را نداریم.
