استاد دانشگاه بوراس سوئد گفت: نباریدن آسمان به مدت طولانی و سپس بارش به شکل سیل از نشانه‌های قرار گرفتن بر مدار تغییرات اقلیمی زمین است.
تابناک فارس به نقل از فارس:پروفسور محمد طاهرزاده عصر امروز در نشست هم‌اندیشی در ضرورت استفاده از انرژی‌های نو و تجدیدپذیر اظهار داشت: در کنفرانس پاریس کشورهای جهان در زمینه حفاظت از گازهای گلخانه‌ای برای ممانعت از افزایش دمای زمین به توافق رسیدند و ایران نیز در شمار 10 کشور نخست تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای و امضاکنندگان این قرارداد است.
وی افزود: یکی از منابع تولید گازهای گلخانه‌ای دی‌اکسید کربن و گاز متان تولیدشده از مصرف سوخت‌های فسیلی و بخشی نیز از فرایند دامپروری و کشاورزی تولید غذا برای انسان است.
این عضو هیئت‌علمی اضافه کرد: در سوئد از سال 1970 روند تصاعدی گازهای گلخانه‌ای متوقف‌شده و در اتحادیه اروپا این برنامه وجود دارد که در سال 2020 حدود 20 درصد انرژی از انرژی‌های نو باشد و برخی کشورها هم صفر کردن مصرف انرژی فسیلی را هدف‌گذاری کرده‌اند.
به گفته وی، در سوئد سال 2005 مقدار مصرف انرژی‌های نو معادل 40 درصد بوده و در حال حاضر نیز نیمی از انرژی سوئد از انرژی‌های نو است.
میزان دفن زباله در سوئد صفر شده است
طاهرزاده تصریح کرد: در سوئد مقدار دفن زباله صفر است و از تمام زباله‌های آلی و غیر آلی استفاده می‌شود و با توجه به این‌که وضعیت شیراز از برخی کشورهای اروپای شرقی بهتر و هدف‌گذاری ارتقای بازیافت در ایران و شیراز ممکن است.
وی بیان کرد: در این زمینه باید پارامترهای مختلفی کنار هم قرار گیرد که از جمله لازم است بسترهای حضور سرمایه در فناوری‌های جدید، پذیرش و فرهنگ‌سازی اجتماعی و تغییر قوانین با درک ضرورت زیست‌محیطی این مهم در کشور عملیاتی شود.
این استاد دانشگاه ابراز داشت: زباله‌های شهری، صنعتی یا کشاورزی را در سوئد طی فرایندهای توسعه فنّاورانه به جامعه بازمی‌گردانیم که این بازگشت زباله به چرخه مصرف می‌تواند در قالب انرژی، مواد مورداستفاده در تولیدات، مواد غذایی انسان و حیوان باشد.
چیزی به نام زباله وجود ندارد
وی تصریح کرد: امروزه محققان عنوان می‌کنند که چیزی به نام زباله و اگر زباله‌ای هست که هنوز آن را به چرخه بازنمی‌گردانیم به سبب عدم فناوری آن مورد خاص است.
این عضو هیئت‌علمی در ادامه گفت: در حال حاضر فناوری تبدیل مواد مختلف به لباس، غذا و انرژی وجود دارد و تنها بحث مهم سودآور بودن و کم کردن ریسک سرمایه‌گذاری در این فناوری‌ها است.
وی ابراز داشت: در بحث بازیافت در سوئد غیر از خود من خانم دکتر زمانی، دکتر رحیم‌پور، مصطفی جباری، امیر محبوبی و 10 ملیت دیگر در قالب گروه‌های تحقیقاتی فعالیت می‌کنند و زمینه کاری ما به‌گونه‌ای است که ما هر چه بازیافت ماده‌ای سخت‌تر باشد بیشتر از آن استقبال می‌کنیم.
طاهرزاده یادآور شد: یک نمونه از مواردی که بر روی آن کارکرده‌ایم بازیافت و تبدیل پوست پرتقال است چون این ماده در کارخانه‌های تولید آبمیوه به مقدار زیاد باقی می‌ماند و آنتی باکتریال موجود در پوست پرتقال را با توسعه برخی تکنولوژی‌ها به هیدروژن، اتانول و خوراک انسانی و ماهی تبدیل می‌کنیم و همچنین بایوپلیمر نیز از این ماده به دست می‌آید که قابلیت جذب بالا داشته و برای پانسمان زخم یا پوشک نوزاد کاربرد دارد.
وی با تشریح فرایندهای علمی تبدیل برخی از زباله‌ها عنوان کرد: نوعی پارچه خاص را به‌عنوان بایو راکتور به تولید صنعتی رسانده‌ایم که بر روی زمین کشیده شده و با هزینه اندک تجزیه موارد را در زمانی میان‌مدت محقق می‌سازد.
وی متذکر شد: به سبب آن‌که برخی مواد به‌سختی توسط باکتری‌ها خورده می‌شود زمان تولید بیوگاز از آن بسیار طولانی است که از آن جمله پر مرغ یا موی انسان به سبب دارا بودن سلولز به‌سختی تجزیه می‌شوند که این کار را در سوئد با روش‌های مختلف انجام می‌دهیم.
فولیکوله کردن باکتری‌ها و استفاده از آنزیم و تولید پلاستیک به گاز برای قابل خورده شدن توسط باکتری از جمله فرایندهایی بود که وی برای تبدیل مواد سخت تجزیه مورد اشاره قرار داد و افزود: با تغییر نوع مخمر هر ماده می‌توانیم بیوگاز، اتانول یا بوتانول به دست بیاوریم.
وی در ادامه گفت: برخی محققان با توجه به روند تولید گازهای گلخانه از میلیاردها دام مورد نیاز برای تغذیه انسان احتمال میدهند در سالیان بعد غذای بخشی از جمعیت انسانی از حشرات تهیه شود که با توجه به نامطبوع بودن این موضوع تحقیقاتی در جریان است که با استفاده از قارچ ها انواع و اقسام مواد اولیه را به غذا تولید کنیم.
طاهر زاده افزود: در حال حاضر چند سال است که ما بر روی قارچ‌های خوراکی از قبیل تمپه، قارچ کورن، میسوی ژاپن یا آنکن و برنج قرمز کارهای تحقیقاتی انجام داده‌ایم و از این طریق یک لیوان یک بار مصرف را می‌توان به غذایی خوش ظاهر و خوش طعم برای انسان تبدیل کرد که از نظر سرمایه‌گذاری هم بازگشت خوبی دارد.
وی تصریح کرد: برای تولید هر یک کیلوگرم گوشت گاو حدود 20 کیلوگرم دی اکسید کربن تولید می‌شود و استفاده از این قارچ‌ها به حذف تولید دی اکسید کربن می‌انجامد.
این محقق دانشگاهی در ضرورت تمرکز بر این تحقیقات گفت: اگر به فردی که سرما‌خورده بگویید 50 هزار تومان هزینه داروی تو می‌شود او از این هزینه سنگین برای یک بیماری ساده ناراحت می‌شود اما اگر فرد سرطان یا بیماری صعب‌العلاج داشته باشد حاضر است تمام دارایی خود را بدهد تا به سلامت دست یابد و کشورهایی که هنوز به ضرورت این اقدامات پی‌نبرده‌اند همانند همان فرد هستند که هنوز مبتلا به سرطان نشده اما به سمت آن پیش می‌رود.
وی متذکر شد: یکی از دلایل این که در برخی استان‌های کشور از جمله فارس شاهد سرما و گرمای حداکثری و یا نباریدن طولانی‌مدت باران و سپس بارش سیل گونه آن هستیم استفاده گسترده از سوخت فسیلی در بخش‌های صنعت خانگی یا حمل‌و‌نقل و تخریب منابع زیستی برای کشاورزی و دامپروری است و اگر از فناوری‌های نوین برای تولید انرژی و غذا استفاده نکنیم به سمت شرایطی می‌رویم که بسیار فاجعه‌بارتر از امروز خواهد بود.
طاهر زاده ادامه داد: کشورهای واقع شده در نوار 30 درجه زمین بیشتر از بقیه در معرض تغییرات اقلیمی ناشی از گازهای گلخانه‌ای هستند و ایران نیز در همین شمار است و اگر سرمایه‌گذاری‌های گسترده در تحقیقات آب، تولید مواد غذایی با روش‌های نوین و انرژی‌های تجدیدپذیر انجام نشود می‌توان شرایط را به نوعی خودکشی جمعی تشبیه کرد.
وی افزود: یکی از منابع تولید گازهای گلخانه‌ای دی‌اکسید کربن و گاز متان تولیدشده از مصرف سوخت‌های فسیلی و بخشی نیز از فرایند دامپروری و کشاورزی تولید غذا برای انسان است.
این عضو هیئت‌علمی اضافه کرد: در سوئد از سال 1970 روند تصاعدی گازهای گلخانه‌ای متوقف‌شده و در اتحادیه اروپا این برنامه وجود دارد که در سال 2020 حدود 20 درصد انرژی از انرژی‌های نو باشد و برخی کشورها هم صفر کردن مصرف انرژی فسیلی را هدف‌گذاری کرده‌اند.
به گفته وی، در سوئد سال 2005 مقدار مصرف انرژی‌های نو معادل 40 درصد بوده و در حال حاضر نیز نیمی از انرژی سوئد از انرژی‌های نو است.
میزان دفن زباله در سوئد صفر شده است
طاهرزاده تصریح کرد: در سوئد مقدار دفن زباله صفر است و از تمام زباله‌های آلی و غیر آلی استفاده می‌شود و با توجه به این‌که وضعیت شیراز از برخی کشورهای اروپای شرقی بهتر و هدف‌گذاری ارتقای بازیافت در ایران و شیراز ممکن است.
وی بیان کرد: در این زمینه باید پارامترهای مختلفی کنار هم قرار گیرد که از جمله لازم است بسترهای حضور سرمایه در فناوری‌های جدید، پذیرش و فرهنگ‌سازی اجتماعی و تغییر قوانین با درک ضرورت زیست‌محیطی این مهم در کشور عملیاتی شود.
این استاد دانشگاه ابراز داشت: زباله‌های شهری، صنعتی یا کشاورزی را در سوئد طی فرایندهای توسعه فنّاورانه به جامعه بازمی‌گردانیم که این بازگشت زباله به چرخه مصرف می‌تواند در قالب انرژی، مواد مورداستفاده در تولیدات، مواد غذایی انسان و حیوان باشد.
چیزی به نام زباله وجود ندارد
وی تصریح کرد: امروزه محققان عنوان می‌کنند که چیزی به نام زباله و اگر زباله‌ای هست که هنوز آن را به چرخه بازنمی‌گردانیم به سبب عدم فناوری آن مورد خاص است.
این عضو هیئت‌علمی در ادامه گفت: در حال حاضر فناوری تبدیل مواد مختلف به لباس، غذا و انرژی وجود دارد و تنها بحث مهم سودآور بودن و کم کردن ریسک سرمایه‌گذاری در این فناوری‌ها است.
وی ابراز داشت: در بحث بازیافت در سوئد غیر از خود من خانم دکتر زمانی، دکتر رحیم‌پور، مصطفی جباری، امیر محبوبی و 10 ملیت دیگر در قالب گروه‌های تحقیقاتی فعالیت می‌کنند و زمینه کاری ما به‌گونه‌ای است که ما هر چه بازیافت ماده‌ای سخت‌تر باشد بیشتر از آن استقبال می‌کنیم.
طاهرزاده یادآور شد: یک نمونه از مواردی که بر روی آن کارکرده‌ایم بازیافت و تبدیل پوست پرتقال است چون این ماده در کارخانه‌های تولید آبمیوه به مقدار زیاد باقی می‌ماند و آنتی باکتریال موجود در پوست پرتقال را با توسعه برخی تکنولوژی‌ها به هیدروژن، اتانول و خوراک انسانی و ماهی تبدیل می‌کنیم و همچنین بایوپلیمر نیز از این ماده به دست می‌آید که قابلیت جذب بالا داشته و برای پانسمان زخم یا پوشک نوزاد کاربرد دارد.
وی با تشریح فرایندهای علمی تبدیل برخی از زباله‌ها عنوان کرد: نوعی پارچه خاص را به‌عنوان بایو راکتور به تولید صنعتی رسانده‌ایم که بر روی زمین کشیده شده و با هزینه اندک تجزیه موارد را در زمانی میان‌مدت محقق می‌سازد.
وی متذکر شد: به سبب آن‌که برخی مواد به‌سختی توسط باکتری‌ها خورده می‌شود زمان تولید بیوگاز از آن بسیار طولانی است که از آن جمله پر مرغ یا موی انسان به سبب دارا بودن سلولز به‌سختی تجزیه می‌شوند که این کار را در سوئد با روش‌های مختلف انجام می‌دهیم.
فولیکوله کردن باکتری‌ها و استفاده از آنزیم و تولید پلاستیک به گاز برای قابل خورده شدن توسط باکتری از جمله فرایندهایی بود که وی برای تبدیل مواد سخت تجزیه مورد اشاره قرار داد و افزود: با تغییر نوع مخمر هر ماده می‌توانیم بیوگاز، اتانول یا بوتانول به دست بیاوریم.
وی در ادامه گفت: برخی محققان با توجه به روند تولید گازهای گلخانه از میلیاردها دام مورد نیاز برای تغذیه انسان احتمال میدهند در سالیان بعد غذای بخشی از جمعیت انسانی از حشرات تهیه شود که با توجه به نامطبوع بودن این موضوع تحقیقاتی در جریان است که با استفاده از قارچ ها انواع و اقسام مواد اولیه را به غذا تولید کنیم.
طاهر زاده افزود: در حال حاضر چند سال است که ما بر روی قارچ‌های خوراکی از قبیل تمپه، قارچ کورن، میسوی ژاپن یا آنکن و برنج قرمز کارهای تحقیقاتی انجام داده‌ایم و از این طریق یک لیوان یک بار مصرف را می‌توان به غذایی خوش ظاهر و خوش طعم برای انسان تبدیل کرد که از نظر سرمایه‌گذاری هم بازگشت خوبی دارد.
وی تصریح کرد: برای تولید هر یک کیلوگرم گوشت گاو حدود 20 کیلوگرم دی اکسید کربن تولید می‌شود و استفاده از این قارچ‌ها به حذف تولید دی اکسید کربن می‌انجامد.
این محقق دانشگاهی در ضرورت تمرکز بر این تحقیقات گفت: اگر به فردی که سرما‌خورده بگویید 50 هزار تومان هزینه داروی تو می‌شود او از این هزینه سنگین برای یک بیماری ساده ناراحت می‌شود اما اگر فرد سرطان یا بیماری صعب‌العلاج داشته باشد حاضر است تمام دارایی خود را بدهد تا به سلامت دست یابد و کشورهایی که هنوز به ضرورت این اقدامات پی‌نبرده‌اند همانند همان فرد هستند که هنوز مبتلا به سرطان نشده اما به سمت آن پیش می‌رود.
وی متذکر شد: یکی از دلایل این که در برخی استان‌های کشور از جمله فارس شاهد سرما و گرمای حداکثری و یا نباریدن طولانی‌مدت باران و سپس بارش سیل گونه آن هستیم استفاده گسترده از سوخت فسیلی در بخش‌های صنعت خانگی یا حمل‌و‌نقل و تخریب منابع زیستی برای کشاورزی و دامپروری است و اگر از فناوری‌های نوین برای تولید انرژی و غذا استفاده نکنیم به سمت شرایطی می‌رویم که بسیار فاجعه‌بارتر از امروز خواهد بود.
طاهر زاده ادامه داد: کشورهای واقع شده در نوار 30 درجه زمین بیشتر از بقیه در معرض تغییرات اقلیمی ناشی از گازهای گلخانه‌ای هستند و ایران نیز در همین شمار است و اگر سرمایه‌گذاری‌های گسترده در تحقیقات آب، تولید مواد غذایی با روش‌های نوین و انرژی‌های تجدیدپذیر انجام نشود می‌توان شرایط را به نوعی خودکشی جمعی تشبیه کرد.
