تابناک فارس به نقل از ایران آنلاین:پروفسور پاتریشیا مارکس (Patricia Marx) استاد دانشگاه پرینستون، معتقد است که در هر نوع مدگرایی دو گرایش متضاد «فردگرایی» و «جمعگرایی» وجود دارد. از سویی مطابق مد عمل میکنیم تا خود را از دیگران متمایز کنیم و از سوی دیگر، با پیروی از مد خود را شبیه دیگران میکنیم. در این فضا، به زعم او، رواج عجیب و غریب جراحی پلاستیک در کره جنوبی بیشتر متأثر از گرایش جمعگرایانه مد است
پاتریشیا مارکس، نویسنده، طنزنویس و استاد دانشگاه پرینستون، چندی پیش، یادداشتی را با عنوان «About Face» در وبسایت نیویورکر منتشر کرد که اخیرا مجتبی هاتف آن را به فارسی برگردانده و در سایت ترجمان منتشر شده است. به زعم مارکس، در هر نوع مدگرایی دو گرایش متضاد وجود دارد: فردگرایی و جمعگرایی. از سویی مطابق مد عمل میکنیم تا خود را از دیگران متمایز کنیم و از سوی دیگر، با پیروی از مد خود را شبیه دیگران میکنیم. او معتقد است که رواج عجیب و غریب جراحی پلاستیک در کره جنوبی بیشتر متأثر از گرایش جمعگرایانه مد است. باید جراحی پلاستیک کنید؛ چون همه این عمل را انجام میدهند. با این منطق، صنعتِ زیبایی در کره جنوبی به مرزهای جنونآوری رسیده است.
مارکس در این راستا، عنوان میکند: «اگر میخواهید درباره قیافهتان احساس بدی به شما دست دهد، به سئول سفر کنید. آنجا خیلی از زنان –و همینطور مردان- به شاهزادههای انیمیشنی میمانند. مسافران مترو را خواهید دید که جلوی آینههای تمامقد به آرایش مشغولاند. این آینهها در همه ایستگاهها برای همین منظور تعبیه شدهاند. معمولا از متقاضیان کار خواسته میشود عکس خود را به رزومهشان الصاق کنند».
به زعم او، مردم کره جنوبی صرفا نگران چهرهشان نیستند، بلکه در این مورد حتی دست به اقدام عملی هم میزنند. طبق برخی برآوردها، این کشور بالاترین نرخ سرانه جراحی پلاستیک را در دنیا دارد. برزیل چندپله پایینتر قرار دارد و آمریکا چندپله عقبتر، رتبه ششم را به خود اختصاص داده است. تخمین زده میشود که بین یکپنجم تا یکسوم زنان سئول زیر تیغ جراحی رفتهاند. گزارش شده است که مردان پانزده درصدِ این بازار را تشکیل میدهند، ازجمله رئیسجمهور پیشین کره که در دوران ریاست جمهوریاش عمل جراحی چین پلک انجام داد. آمار مربوط به این حوزه قطعی نیست، چون صنعت جراحی پلاستیک فاقد قانون و مقررات مدون و بنابراین فاقد اسناد رسمی است.
پروفسور مارکس، برای رسیدن به درکی روشنتر از اینکه چرا مردم کره جنوبی تا این حد افراطی ظاهرپرست هستند، به محل کار یکی از استادان روانشناسی دانشگاه یانسه در سئول رفت. دکتر «ایونکوک سو» چنین به او توضیح داد: «یکی از دلایل این امر این است که در کره جنوبی در مقایسه با فرهنگهای غربی، جنبههای بیرونیِ خویشتن (موقعیت اجتماعی، لباس، حرکات و قیافه شما) در مقابل جنبههای درونی (افکار و احساسات) مهمترند».
«دکتر سو» آزمایشی را برای پروفسور مارکس تشریح کرد که در آن «عکس یک شخص» و «نوشتهای در توصیف او» به دانشجویان داده میشد، هم در دانشگاه یانسه و هم دانشگاه کالیفرنیا در ارواین. سپس از دانشجویان پرسیده میشد که چه قالبی درک بهتری از این فرد به شما میدهد، «عکس» یا «نوشته»؟ دانشجویان کرهای عکس را انتخاب میکردند و دانشجویان آمریکایی توصیف مکتوب را انتخاب میکردند.
«دکتر سو» همچون برخی صاحبنظران دیگر، ذهنیت کرهایها را تاحدی به «آیین کنفوسیانیسم» نسبت میدهد؛ آیینی که بر «اهمیت والای رفتار با دیگران» تأکید میورزد. بهبیان دقیقتر «در کره جنوبی، اهمیتی نمیدهیم که درمورد خودتان چه فکر میکنید؛ بلکه ارزیابی دیگران از شما اهمیت بیشتری دارد» همین ذهنیت باعث شده که کره جنوبی پایتخت جراحی پلاستیک دنیا شود. آنان بطور افراطی به جراحیهای زیبایی تمایل پیدا کردهاند تا هرچه بیشتر در نگاه و نظر دیگران خوب و پسندیده ارزیابی شوند.