همیشه وقتی نام جزیره به میان که می آید اولین تصویری که در ذهن هر کسی نقش می بیندد، مکانی کوچک و از هر طرف محصور شده با آب است که پر است از شن های طلایی و سفید و همچنین درخت های پالم و نارگیل و در نهایت با اهالی بومی که معمولا کم جمعیت هم هستند! اما جزیره ی جزیره ی میگینگو در کنیا جزیره ای است که کاملا این فرضیه را باطل و رد کرده است زیرا، جزیره ی میگینگو به عنوان پرجمعیت ترین جزیره ی دنیا شناخته می شود.
این جزیره ی سنگی که در کنار دریاچه ی ویکتوریا و همانطور که گفتیم در کنیا قرار گرفته است، در حال حاضر به عنوان تنها جزیره ای در جهان شناخته می شود که دارای بیشترین جمعیت ثابت در خود است! بیایید تا با کلیت خصوصیات جزیره ی میگینگو آشنا شویم. میگینگو یک جزیره ی سنگی کوچک در دریاچه ی ویکتوریا است که همانطور که اشاره کردیم در کنیا واقع شده است.
این جزیره از لحاظ جغرافیایی، دارای مساحتی تنها به اندازه ی ۰٫۴۹ هکتار است. در زمینه ی سرانه ی جمعیت این جزیره تا به الان دو نظریه ی مختلف مطرح شده است. برخی معتقدند که در این جزیره بیش از هزاران نفر ساکن هستند و برخی هم می گویند کمتر اما چیزی که کاملا رسمی و واضح است این است که در این جزیره به صورت رسمی و ثبت شده ۱۳۱ خانوار سکونت می کنند.
شاید تا به الان به ذهنتان خطور کرده باشد که چه ۱۳۱ نفر چه ۱۰۰۰ نفر جمعیت زیادی نیست اما شما باید این میزان تراکم از جمعیت را با میزان مساحت جغرافیایی این جزیره بسنجید. در واقع، نسبت این مساحت و جمعیت باعث شده است که این جزیره به عنوان متراکم ترین جزیره در جهان شناخته شده باشد.
از لحاظ تاریخی اصلا پیشینه ی خاص و تاریخی از این جزیره وجود ندارد و حتی مبدا تاریخیش نیز معلوم و مشخص نیست. به هر حال چیزی که کاملا واضح و مبرهن است این است که از قدمت حضور انسان ها و تشکیل جامعه در آن کمتر از ۳۰ سال زمان می گذرد. جالب است بدانید که این جزیره تماما با آهن پوشیده شده است و تقریبا یک شهر فلزی کوچک محسوب می شود.
با توجه به این که در سال ۲۰۰۹میلادی یک سرشماری رسمی از جمعیتی این جزیره به عمل آمد، جمعیت جزیره ی میگینگو را ۱۳۱ نفر اعلام کردند که قبلا برای یک جزیره ی کوچک سنگی بسیار زیاد بود. اما باید به این نکته توجه داشته باشید که تعداد ساکنان این جزیره بر اساس سرشماری اخیری که توسط مستند آر تی (RT) از این جزیره صورت پذیرفت، در این جزیره جمعیت به حدود هزار نفر افزایش پیدا کرده است. این امر زیاد هم عجیب و غیر قابل پیش بینی نیست زیرا جمعیت زیادی از حوزه ی دریای نیل در انتظار ماهیگیری و فروش آن ها برای صادرات هستند.
البته این مسئله ی جمعیت برای این جزیره باعث ایجاد مشکلاتی نیز شده است! دلیل این ادعا آن است که با توجه به این که ماهیگیرانی از کنیا، اوگاندا و تانزانیا در میگینگو حضور دارند اما با وجود اقداماتی که برای تحت کنترل گرفتن جمعیت این جزیره ی آفریقایی در نظر گرفته شده، این جزیره در حال حاضر به جایی تبدیل شده است که تقریبا هیچ جایی برای راه رفتن در این شهر کوچک وجود ندارد.
درباره ی این جزیره و پیدایش جوامع انسانی در آن گزارش های مختلفی وجود دارد. براساس برخی از گزارش ها می گویند که، جزیره ی میگینگو در ابتدا توسط دو فرد کنیایی که ماهیگیر بودند و دالماس تمبو و جورج کیببی نام داشتند، کشف شد. این دو ماهیگیر در سال ۱۹۹۱ میلادی به این جزیره آمدند و به عنوان اولین پایه گذاران جامعه ی امروزی این جزیره دست به کار شدند. داستان دیگری هم هست که می گوید که فردی به نام جوزف آنسوبوگا (Joseph Unsubuga) اولین کسی بوده است که برای بار اول به این جزیره پای گذاشت و سپس بیشتر دوستان خود را که اتفاقا آن ها هم ماهیگیر بودند را به آنجا برد.
هر دوی این داستان ها تنها به یک دلیل مشخص ایجاد شده اند و تنها دلیل این امر این است که، نبرد در آب های غنی از ماهی که در جزیره ایجاد شده بود، جنگ و منازعه ای طولانی مدت را بر علیه مالکیت میگینگو بین کنیا و همسایه ی این کشور یعنی اوگاندا ایجاد کرده بود! البته اگر بخواهیم بیشتر بررسی کنیم از لحاظ فنی و قلمروی جغرافیایی، جزیره ی میگینگو (Migingo) واقعا در مرزها و قلمروی جغرافیایی کشور کنیا واقع شده است. اما به هر حال کشور اوگاندا نیز ادعا می کند که ماهیگیرانی که در آب های اوگاندا ماهیگیری می کنند، تنها ۵۰۰ متر دورتر از ساحل جزیره ماهیگیری می کنند!
یکی از اتفاقات عجیبی که در اثر وجود این جزیره بین کنیا و اوگاندا رخ داد این است که در سال ۲۰۰۸ میلادی، کشور اوگاندا ارتش خود را به جزیره ی میگینگو فرستاد تا ماهیگیران کنیایی را از آن خارج کند و کنترل این جزیره را به دست بگیرد. همین کار باعث شد که دعوا و مناقشه بر سر مالکیت این جزیره بین دو کشور شدت بگیرد و بنابراین جنگی شکل بگیرد. جالب است بدانید که این جنگ به عنوان کوچک ترین جنگ آفریقا شناخته می شود.
درباره ی این جزیره تنش ها و مناقشات تا سال ها پس از آن ادامه داشت. اما این دو کشور بالاخره در سال ۲۰۱۶ میلادی، این دو همسایه ی آفریقایی بر سر این جزیره به توافق رسیدند. مفاد قرارداد آن ها بر این اساس است که ماهیگیرانی که در جزیره زندگی می کنند باید مالیات بدهند و اوگاندا برای جلوگیری از حمله ی دزدان دریایی نیروی پلیس به این جزیره می فرستد. جهت اطلاع باید بدانید که در حال حاضر، کنیایی ها و اوگاندایی ها به صورت مسالمت آمیز و در صلح کامل با هم در جزیره ی میگینگو زندگی می کنند.
آن چیزی که درباره ی جزیره ی میگینگو و جمعیت قابل توجه آن باعث تعجب شده است این است که فقط تنها چند متر دورتر، جزیره ای بسیار بزرگ تر قرار گرفته است که مردم آن را یوسینگو (Usingo) می گویند. درباره ی این جزیره افسانه ای رایج است که می گوید که این محل خانه ی شیطان است و همین خاطر ماهیگیران می ترسند حتی برای لحظه ای در آنجا بمانند، چه برسد به این که با خانواده هایشان آنجا زندگی کنند. البته قابل ذکر است که کاملا معلوم است که این موضوع، شایعه ای است که به صورت آنلاین منتشر شده است. مردم محلی هیچ چیزی در مورد شیاطین یوسینگو نشنیده اند؛ اما دلیلی بسیار عملی برای اقامت در این جزیره ی پر رفت و آمد خود دارند.
میگینگو
در حال حاضر نیز با وجود معاهده ای که دو کشور دارند و در نتیجه حضور دائمی نیروهای پلیس از اوگاندا و کنیا، حملات دزدان دریایی هنوز در این جزیره رخ می دهد. حملات آن ها به طور مکرر و به اندازه ی خیلی زیاد خشونت آمیز نیست اما به هر حال هر چند ماه یک بار، ماهیگیران به دنبال باز پس گرفتن قایق ها و موتور قایق هایشان که توسط دزدان دریایی ربوده شده می روند و گاهی در این میان متاسفانه چند نفر کشته می شوند. اکثر مردم ترجیح می دهند در جزیره ی جزیره ی میگینگو که پرتردد و پرجمعیت است زندگی کنند تا این که ریسک کنند و به یوسینگو نقل مکان کنند و هنگام شب، مورد تهاجم دزدان دریایی قرار بگیرند.
نکته ی دیگری که درباره ی جزیره ی میگینیگو وجود دارد این است که درست است که این جزیره در حال حاضر پرجمعیت ترین جزیره ی جهان است اما ممکن است که به زودی این عنوان را از دست بدهد و دیگر جزیره ای خاص نباشد! دلیل این امر این است که با این که جزیره ی میگینیگو همچنان جزیره ی پرجمعیت جهان است اما به هر حال ممکن نیست این عنوان را برای مدت طولانی تر نگه دارد و علتش هم این است که با توجه به ماهیگیری بیش از حد در اطراف جزیره ی کوچک، ذخیره ی رود نیل در حال کاهش یا از بین رفتن است و مردم شروع به مهاجرت به دیگر نقاط سودآور برای ماهیگیری نموده اند.
در سال ۲۰۰۹ میلادی، یک ماهیگیر در میگینگو طی یک هفته چیزی ساخت که دیگر کارگران آفریقایی طی دو یا سه ماه آن را ساختند. اما امروز، درآمد آن ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته و با این شرایط زندگی در یک جزیره ی پر جمعیت، موجه و معقول نیست.
دریاچه ی ویکتوریا بزرگ ترین دریاچه ی قاره ی آفریقا است. این دریاچه همچنین بزرگ ترین دریاچه ی ناحیه ی گرمسیری جهان و دومین دریاچه ی بزرگ آب شیرین در جهان است. این دریاچه در فلات بلندی در بخش غربی دره بزرگ نشستی آفریقا واقع شده و در محدوده ی ۳ کشور تانزانیا، اوگاندا و کنیا قرار گرفته است. ویکتوریا جزئی از دریاچه های بزرگ آفریقا به شمار می آید.
دریاچه ی ویکتوریا که با نام های اوکِرِوه و نالوباله نیز شناخته می شود به نسبت پهنایی که دارد کم‌عمق است و میانگین ژرفای آن ۸۴ متر است. تنوع زیستی این دریاچه بسیار بالا است. دریاچه ی ویکتوریا بیش از ۳ هزار جزیره دارد که بیشتر آن ها مسکونی است. این دریاچه نسبتاً جوان است و حوضه ی کنونی آن ۴۰۰ هزار سال پیش شکل گرفته است. نمونه های خاک که از کف دریاچه برداشت شده نشان می دهد که این دریاچه از زمان تشکیلش تا به کنون ۳ بار به طور کامل خشک شده بوده است.
