تابناک فارس به نقل از شیرازه: افتتاح زودهنگام راه آهن شیراز اصفهان عوارض ناکارآمدی خود را در بلند مدت نشان داده است. با توجه به آنچه در روزهای گذشته در مورد راه آهن شیراز-اصفهان گفته شده مشخص می گردد که افتتاح زود هنگام این خط قادر نبود حجم اعتبارات لازم را بسوی خود معطوف کند.
برخلاف آنچه در آن دوران تصور می کردند تا مدیران ملی را لای منگنه فشار قرار داده تا طرح های توسعه و پرهزینه راه آهن را متقبل شوند اما ضعف اعتبارات در حوزه عمران بی میلی مدیران ملی را به همراه داشت و در طرف دیگر داستان نمایندگان فارس هم در تمام این سالها به دنبال مطالبه گردی دراین حوزه نبودند واگر هم بوده اند عملکردشان آنطور که باید وشاید دارای برش های لازم نبوده است.
حالا پس از گذشت 10سال از افتتاح زود هنگام راه آهن در فارس هنوز تکلیف صنعتی شدن این خط و اتصال به شهرهای دارای توجیه اقتصادی مشخص نیست، خصوصاً در شهرستان بزرگ مرودشت که فاقد ایستگاه ریلی است. راه آهن شیراز-اصفهان توجیهات اقتصادی لازم در زمینه حمل مسافر را ندارد به همین دلیل است که درآمدهای مسافر کشی آن قادر به پاسخگوی طرح های توسعه خصوصاً اتصال به مراکز مهم واقتصادی بار کشور از جمله دریا را نیست.
راه آهن فارس انگار در بن بست بزرگی گرفتار شده و هرچه از تاریخ مصرفش بگذرد هزینه های اجرایی آن با توجه به نرخ تورم بیشتر و بیشتر خواهد شد.
حالا سهم حمل و نقل جاده ای بار از فارس به سایر مناطق کشور روند افزایشی خود را حفظ کرده و فعالین اقتصادی به دنبال سرمایه گذار برای راه اندازی کارگو (حمل بار هوایی) هستند که البته پیش شرط های مهم واساسی دارد ودولت باید همراهی ویژه ای دراین باره با سرمایه گذاران داشته باشد.
اگر روی نقشه صنعتی استان فارس نگاهی گذرا داشته باشیم حدودا 25 منطقه ویا بیشتر درحال فعالیت های بزرگ صنعتی هستند و اگر توقفی درکار آنان پیش آمده بطور قطع در دراز مدت نسبت به راه اندازی دوباره آن اقدام خواهد شد.
شهرک های صنعتی در شهرهای شیراز، جهرم ، آب باریک، آباده، ارسنجان، استهبان، اقلید، اوز، خنج ، داراب، خرامه، سپیدان، سروستان، پاسارگاد، فسا، فیروزآباد، گراش، لار، لامرد، مهر، نورآبادممسنی، نی ریز، ایزدخواست، زرین دشت وکازرون با اهداف اقتصاد وپیوست اشتغال راه اندازی شده اند.
بطور قطع اتصال این مناطق صنعتی و هدفگذاری شده به راه ، راه آهن، فرودگاه وحتی بنادریک ضرورت اجتناب ناپذیر است. افق صنعتی شدن نشان میدهد که صنعت وبه پیوست آن تولید نیازمند ارتباطات قوی داخلی وخصوصا خارجی است. هر چند هنوز تکلیف مناطق آزاد تجاری داخل استان به وضوح روشن نیست واخباری از این مناطق مخابره نمی شود اما باید برای اتصال صنعت به بازار مصرف فکری فوری نمود.
دراین باره ودر چهار سال گذشته نیز حتی یک خبردو خطی از سوی نمانیدگان فارس ودر راستای بهبود شرایط گزارش نشده است ومیتوان اینگونه پنداشت که هیچ کس در فارس دنبال رشد وبلوغ صنعتی وکارآفرینی وابعاد اقتصاد مقاومتی نبوده است.
وقتی زیر ساخت های صنعت در فارس که مهمترین آن راه است مورد بی توجهی قرار گرفته چگونه می توان امید داشت در بخش های دیگر اتفاق خوبی برای صنعت فارس بیفتد.
ما از طرفی نگران تامین آب برای صنایع بزرگ وکوچک هستیم واز طرفی هنوز مشکل راه های فارس حل نشده است که دراین رابطه می توان به پیشانی راهها در موضوع راه آهن اشاراتی نمود.
متاسفانه مدیران فارس خطابه خوان های خوبی هستند و در سخنرانی کم نمی آورند اما درعمل یادگاری از خود بجای نگذاشته اند. ما هر روز که قصد ورق زدن کارنامه توسعه فارس را داشته باشیم در تمام صفحات آن عقب افتادگی ها مشهود است.
عقب ماندگی هایی که هر چهار یکبار توسط نامزدهای انتخاباتی گوشزد می شود اما درمان نمی شود. عقب ماندگی هایی که در حوزه سیاست مورد تاکید قرار میگیرد اما در حوزه های اقتصاد وعمل مغفول مانده است.
