تابناک فارس به نقل از ایسنا:سعید نظری افزود: برای توسعه شهری شاخص‌های متعدد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و جغرافیایی بر اساس ظرفیت‌های موجود در کنار هم قرار گرفته و پارادایمی فکری (چارچوب نظری) برای توسعه را تشکیل می‌دهند که همه توان عملیاتی و اعتباری شهر در آن مسیر خرج شده و از دلِ آن پارادایم مشخص، الگوی عملیاتی توسعه استخراج می‌شود.
نظری با بیان اینکه از دهه هشتاد الگوهای متعددی برای توسعه شهر شیراز مطرح بوده، اما تمام این الگوها شکست خورده است، گفت: الگوهایی مثل شیراز؛ شهر الکترونیک، پایتخت فرهنگی، پایتخت گردشگری، شهر سلامت، شهر صنعتی، شهر کشاورزی، منطقه معین اقتصادی حوزه خلیج فارس و یا منطقه معین قاره آفریقا و موارد دیگر مطرح بوده که از نظر من هیچ یک موفق نبوده است.
این عضو شورای اسلامی شهر شیراز شکست خوردن این الگوها را موضوعی کاملا واضح و مشهود دانست که برای اثبات آنها نیازی به ارائه دلیل نیست و در خصوص علت این شکست گفت: اینکه چرا این الگوهای توسعه در شیراز شکست خورده‌اند و کاروان توسعه این کلانشهر تاریخی در بیابان نابسامانی اقتصادی کشور سر در گم است؟ را باید اولا در فقدان استراتژی‌های کارآمد توسعه در کلان کشور جست، دولت‌های بعد از دوران دفاع مقدس هیچ کدام پارادایم فکری مشخصی برای توسعه نداشتند که کلان شهری مثل شیراز بتواند به تبعیت از آن برنامه‌های خود را سامان دهد.
نظری دلیل دوم شکست الگوهای مطرح شده برای توسعه شیراز را فقدان نظام یکپارچه مدیریت شهری دانست که باعث شده است نتوان به رویکردهای علمی در حوزه توسعه به خوبی اندیشید!
او ادامه داد: از طرفی ساختار برنامه ریزی در شهرداری شیراز به عنوان مهمترین رکن توسعه در شیراز به نوعی روزمرگی همسو با نظام برنامه ریزی کشور عادت کرده و هیچ توان فکری و دانشگاهی قدرتمندی را نتوانسته است با خود برای تدوین یک برنامه توسعه‌ای مبتنی بر چارچوب نظری توسعه مشخصی همراه کند.
نظری همچنین گفت: شوراهای اسلامی شهر شیراز نیز در ادوار مختلف با محدودیت‌های فکری و تخصصی نتوانستند این نظام فکری را در ساختار برنامه ریزی شهری مستقر کرده و استمرار بخشند عمدتا از رفتار پیشنهادی شهرداری در حوزه برنامه‌ریزی تبعیت می‌کردند.
او گفت: شورای اسلامی شهر شیراز در پنجمین دوره خود با شعار «شیراز، شهر انسان محور» کوشیده از پارادایم فکری مشخصی در زمینه توسعه تبعیت کند و نظام برنامه ریزی شهری را از ساختاری تکراری، صلب و بی هدف دور سازد اما دامنه این الگو چنان گسترده و وسیع است که برای یک دوره چهار ساله نمی‌توان امیدوار بود که به فرجامی نیکو برسد، چه بسا دو سال از عمر این شورا صرف تبیین و تشریح ویژگی‌های شهر انسان محور و تغییر ساختار ذهنی جامعه و مدیران شهری شد.
عضو شورای شیراز گفت: هر چند شورای پنجم تلاش کرده ساختار برنامه ریزی را از الگوی مدیریت یکپارچه شهری به الگوی حکمرانی شهری تغییر دهد تا گروه‌های اجتماعی در کنار دستگاه‌های اجرایی هم درگیر اهداف توسعه شوند، اما نهادهای اجتماعی موجود هم از ضعف ساختاری برای مشارکت در توسعه برخوردار بودند و عملا نتیجه مطلوبی حاصل نشد.
نظری در ادامه نتیجه گیری کرد که در چنین شرایطی می‌توان به این تلقی رسید که شیراز همچنان از فقدان پارادایم (چارچوب نظری) توسعه رنج می‌برد و تا به الگویی منبعث از چارچوب‌های فکری توسعه نرسیم، نمی‌توان انتظار داشت شیرازی توسعه یافته و در حد نام شیراز را ترسیم کنیم.
