انتخابات مجلس استان و بالاخص در تبریز اسکو و آذرشهر تمام شد و هر 6 نماینده این حوزه انتخابی مشخص گردید. 4 نفر از لیست شورای انقلاب (اصولگرایان ) و یک نفر اصلاح طلب و یک نفر مستقل وارد مجلس شدند.
این انتخابات در شرایطی برگزار گردید که متاسفانه بخش مهمی از جامعه ایرانی و به تبع آن استان و تبریز از صندوق های انتخاب به نوعی قهر کرده بودند بطوریکه نرخ مشارکت کشوری به زیر 42 درصد می رسید . خود همین گزاره دهها معنی و تفسیر و تعبیر دارد که به وقتش باید توسط متخصصین امر صورت پذیرد . اما این یادداشت در وادی این مسائل نیست و می خواهد به ماجرا از منظر دیگری نگاه کند.
بهرحال قانون این 6 نماینده را راهی مجلس کرده با تمام اختیارات مذکور در قانون اساسی . نمایندگان یک شهر نقش بسیار مهمی می توانند در پیشرفت و اعتلای یک شهرداشته باشند . چه اینکه اگر وقتی که پای منافع شهر و استان به میان آمد ، توانستند اختلاف سلیقه ها را کنار بزنند می توانند گرهی از گره های مردم باز کنند اما اگر مبنای آن در روابط فی مابین ، پیش کشیدن اختلافات بود ، نه تنها کاری از پیش نخواهند برد بلکه تاوان نزاع های آنها را هم مردم خواهند پرداخت.
استان ما بخصوص تبریز مسائل و مشکلات بزرگی دارد که اگر حتی این 6 نماینده و 19 نماینده استان با تمام توان و با وحدت حد اکثری دنبال رفع آنها باشند بارقه های امیدی زنده خواهد شد و اگر این نمایندگان کار جمعی و سینرژی را بلد نبودند یا به آن اهتمام نداشتند ، آن وقت است که اعتماد نصفه و نیمه مردم به سیاسیون از بین خواهد رفت و این انتخابات برای مردم عایدی چندانی نخواهد داشت.
پس باید گفت رفاقت ها را از همین امروز جایگزین رقابت های دیروز کنید ، فقط بخاطر مردم.
یادداشت ؛غلامرضا منصوری