از فاصله روز 26 دی‌ماه که شاه مخلوع پهلوی کشور را ترک کرد تا 22 بهمن که نهضت به پیروزی رسید، اکثر وابستگان به رژیم پهلوی در حال فرار از ایران بودند اما عده معدودی هم که مانده بودند یا فکر سقوط رژیم پهلوی را نمی‌کردند و یا به این فکر بودند که به نحوی بتوانند با امام مدارا کنند تا در نظام آینده این کشور نیز بدون اینکه یک سیلی برای انقلاب خورده باشند پست و مقامی برای خود دست و پا کنند.
به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، آخرین روزهای سلطنت پهلوی اکثر ادارات و وزارت‌خانه‌های آن زمان یک به یک در حال تصرف توسط انقلابیون بود. تنها ارتش و صدا سیما مانده بود که آنها هم در روز 22 بهمن توسط انقلابیون فتح شد و پیام انقلاب ایران از رادیو به دنیا مخابره شد.
از فاصله روز 26 دی‌ماه که شاه مخلوع پهلوی کشور را ترک کرد تا 22 بهمن که نهضت به پیروزی رسید، اکثر وابستگان به رژیم پهلوی در حال فرار از ایران بودند اما عده معدودی هم که مانده بودند یا فکر سقوط رژیم پهلوی را نمی‌کردند و یا به این فکر بودند که به نحوی بتوانند با امام مدارا کنند تا در نظام آینده این کشور نیز بدون اینکه یک سیلی برای انقلاب خورده باشند پست و مقامی برای خود دست و پا کنند.
روز 17 بهمن 57 آخرین جلسه مجلس شورای ملی تشکیل شد که بعد از پیروزی انقلاب جای خود را به مجلس شورای اسلامی داد. در ابتدای جلسه متن استعفای چندین تن از نمایندگان از سمت شان قرائت شد. سپس جواد سعید، رییس مجلس شورا در صحن علنی مجلس اظهار کرد: بازگشت حضرت آیت‌الله العظمی خمینی مرجع عالی‌قدر تشیع را به خاک وطن از طرف خود و عموم نمایندگان خوش آمد گفته، از درگاه قادر متعال مسئلت می‌نماییم که تشریف فرمایی ایشان برای ملت و مملکت توأم با صلح و صفا باشد. ما عمیقاً معتقد هستیم که باید از طریق مذاکرات و به طور مسالمت‌آمیز مملکت از این بن‌بست خارج شود تا خدای ناکرده از هرگونه درگیری و برخورد که مآلاً برای ملت و مملکت نتایج بسیار اسف‌آوری خواهد داشت جلوگیری شود. از خداوند بزرگ مسئلت داریم که ملت و مملکت ما را در کنف حمایت خود از هر گزندی محفوظ و مصون بدارد.
از فاصله روز 26 دی‌ماه که شاه مخلوع پهلوی کشور را ترک کرد تا 22 بهمن که نهضت به پیروزی رسید، اکثر وابستگان به رژیم پهلوی در حال فرار از ایران بودند اما عده معدودی هم که مانده بودند یا فکر سقوط رژیم پهلوی را نمی‌کردند و یا به این فکر بودند که به نحوی بتوانند با امام مدارا کنند تا در نظام آینده این کشور نیز بدون اینکه یک سیلی برای انقلاب خورده باشند پست و مقامی برای خود دست و پا کنند.
روز 17 بهمن 57 آخرین جلسه مجلس شورای ملی تشکیل شد که بعد از پیروزی انقلاب جای خود را به مجلس شورای اسلامی داد. در ابتدای جلسه متن استعفای چندین تن از نمایندگان از سمت شان قرائت شد. سپس جواد سعید، رییس مجلس شورا در صحن علنی مجلس اظهار کرد: بازگشت حضرت آیت‌الله العظمی خمینی مرجع عالی‌قدر تشیع را به خاک وطن از طرف خود و عموم نمایندگان خوش آمد گفته، از درگاه قادر متعال مسئلت می‌نماییم که تشریف فرمایی ایشان برای ملت و مملکت توأم با صلح و صفا باشد. ما عمیقاً معتقد هستیم که باید از طریق مذاکرات و به طور مسالمت‌آمیز مملکت از این بن‌بست خارج شود تا خدای ناکرده از هرگونه درگیری و برخورد که مآلاً برای ملت و مملکت نتایج بسیار اسف‌آوری خواهد داشت جلوگیری شود. از خداوند بزرگ مسئلت داریم که ملت و مملکت ما را در کنف حمایت خود از هر گزندی محفوظ و مصون بدارد.
سرنوشت جواد سعید در حکومت پهلوی شبیه به بازیکن فوتبالی بود که تنها در وقت اضافه فرصت بازی در زمین را پیدا می‌کرد. وی که تنها 5 روز ریاست حزب رستاخیز را برعهده داشت، چند ماه بیشتر نیز بر مسند ریاست مجلس شورای ملی ننشست. این پزشک 55 ساله ساروی به جز آنکه چند سالی به عنوان نایب‌رئیس مجلس حضور داشت شاید بدشانس‌ترین رئیس مجلس ایران است. ریاست چندماهه او در حالی است که پیش از وی عبدالله ریاضی 15 سال ریاست مجلس شورای ملی را برعهده داشت اما به‌دلیل اوج‌گیری اعتراضات مردمی از سمت خود استعفا داد.
وی عضو شورای سلطنت نیز بود. شورایی که شاه پس از فرار از کشور آن را تشکیل داد تا شاید بتواند سلطنتش را حفظ کند. شورایی که عمر آن با استعفای رئیسش یعنی سیدجلال تهرانی خاتمه یافت و تا بازگشت امام به تهران در 12 بهمن 57 یکی دو جلسه تشکیل شد ولی عملاً به دلیل اختلاف اعضا راه به جایی نبرد.
جواد سعید آنچنان به شاه و سلطنت وابسته بود که تا پای هواپیما برای بدرقه شاه آمد. فرح دیبا همسر شاه در خاطراتش می‌گوید: "محمدرضا از آن که مجبور به ترک وطن شده بود به شدت متاثر و ناراحت بود. ساعت از یک بعد از ظهر گذشته بود که ما در میان بدرقه دکتر شاهپور بختیار (نخست وزیر) دکتر جواد سعید (رئیس مجلس شورای ملی) دکتر علی قلی اردلان (وزیر دربار) و فرماندهان عالی رتبه ارتش و گروهی از رجال و شخصیت های مملکتی فرودگاه مهر آباد تهران را ترک گفتیم".
با پیروزی انقلاب و دستگیری عوامل وابسته به رژیم شاهنشاهی، جواد سعید نیز توسط مردم دستگیر و پس از رسیدگی به جرایمش در محاکم انقلابی، در 18 اردیبهشت 1358 اعدام شد تا پرونده ریاست مجلس شورای ملی با مرگ او برای همیشه بسته شود.
