به گزارش ایسنا اما حمایت‌های خانواده مانع از جدایی‌اش از تکواندو شد و او با انگیزه‌ای بالا برای جبران ناکامی‌ها و پاسخ محبت‌های پدر و مادرش تلاش کرد. با هادی تیران ولی‌پور کاپیتان تیم ملی تکواندو نوجوانان و قهرمان رقابتهای 2015 آسیا که می‌گوید جا پای فرزان عاشورزاده پدیده تکواندو جهان خواهد گذاشت گفت و گویی انجام داده‌ایم که با هم می‌خوانیم.
بیوگرافی
هادی تیران ولی‌پور متولد اول فروردین 77، فرزند آخر خانواده، یک برادر و یک خواهر دارم، سال سوم دبیرستان و در رشته ریاضی فیزیک تحصیل می‌کنم.
شروع تکواندو
از شش سالگی تکواندو را آغاز کردم،10 سال از حضور در این رشته می‌گذرد و در این مدت با استاد احسان افراسیابی کار کرده‌ام و موفقیت‌هایی که به دست آورده‌ام حاصل زحمات او و خانواده‌ام است. مقام‌های زیادی در رقابتهای کشوری دارم، سه سال است که در تیم ملی نوجوانان حضور دارم و دوبار به رقابتهای جهانی و آسیایی نیز اعزام شده‌ام.
روزهای تلخ تکواندو
تا قبل از قهرمانی در آسیا موفقیت چندانی در تکواندو نصیبم نشد، همواره تا یک قدمی کسب مدال‌های مختلف جلو می‌رفتم اما بدشنانسی و کم تجربگی این شانس را از من گرفت. بعضی وقتها تصمیم گرفتم این رشته را کنار بگذارم که با راهنمایی‌ها و حمایت‌های خانواده و مربیان از این کار منصرف شدم.
کم‌تجربگی و از دست دادن مدال جهانی
سال 2014 در رقابتهای قهرمانی جهان فرصت بسیار خوبی را از دست دادم، به راحتی می توانستم صاحب مدال شوم اما کم تجربگی این مهم را از من گرفت. در مقابل هوآنگ قهرمان المپیک نوجوانان شکست خوردم و اعتقاد دارم اگر امروز دوباره مبارزه کنم او را خواهم کشت (شکست خواهم داد).
نا امیدی از شکست
بعد از ناکامی در رقابتهای جهانی واقعا لحظات سختی را تجربه کردم، به فکر کنار گذاشتن تکواندو هم افتادم که با حمایت‌های خانواده از این کار منصرف شدم، اعتقاد دارم تجربه‌هایی که از شکست‌ها به دست آوردم من را برای موفقیت مصمم‌تر کرد.
قهرمانی در آسیا
در آخرین سال حضورم در رده نوجوانان واقعا به کسب مدال طلای آسیا نیاز داشتم که به این مهم رسیدم ، به عنوان کاپیتان فشار زیادی را تحمل کردم و امروز خوشحالم که سختی‌های ابتدای راه نا امیدم نکرد و با قدرت به تکواندو بازگشتم و نتیجه آن کسب مدال طلای آسیا بود، در این رقابتها با حریفانی از چین، لبنان، فیلیپین و کره مبارزه کردم که اغلب آنها را با اختلاف امتیاز بالا شکست دادم. تیم ایران در این رقابتها که دو هفته پیش به پایان رسید 2 طلا ، 4 نقره و 1 برنز کسب کرد و دوم آسیا شد.
احساس شیرین قهرمانی
واقعا شنیدن سرود کشور در چین تایپه غرور آفرین بود، لحظات بسیار خوب و دوست داشتنی‌ای بود، اما برای من قهرمانی در همان دقیقه اول و هفته اول تمام شد. بعد از پایین آمدن از روی سکو قهرمانی در فکر کسب موفقیت‌های بعدی و تمرینات سخت برای رسیدن به آن. البته استقبال خانواده و دوستانم بعد از کسب مدال واقعا شگفت زده‌ام کرد و به هیچ عنوان انتظار این حمایت را نداشتم.
هدفم کسب مدال المپیک است
مثل هر ورزشکار دیگری دوست دارم به بهترین مقام‌ها دست پیدا کنم، در شروع تکواندو رسیدن به مدال المپیک یکی از آرزوهایم بود و برای رسیدن به آن تمام تلاشم را خواهم کرد. از امروز تمام تمرکزم را روی موفقیت در رده جوانان و بزرگسالان گذاشته‌ام و می‌دانم که به این مهم دست پیدا خواهم کرد. کسب مدال طلای نوجوانان آسیا سکوی پرتاب من برای حضور مقتدرانه در تکواندو کشور خواهد بود.
شرایط سخت تحصیلی
برای حضور در رقابتهای قهرمانی آسیا سه ماه در اردو شبانه‌روزی بودم و همین عاملی شد تا از درس و مدرسه خیلی عقب بمانم، خوشبختانه مدیران مدرسه دهخدا همواره با من همراهی کرده‌اند و در این زمنیه مشکلی ندارم.
تاسیس مدرسه‌ای برای ملی‌پوشان
ورزشکاران رشته‌های مختلف به دلیل حضور در اردوهای طولانی مدت تیم ملی غالبا از تحصیل دور می‌شوند، پیشنهاد می کنم با تاسیس مدرسه‌ای برای ملی پوشان، بستری برای ادامه تحصیل ورزشکاران فراهم شود. ورزشکاران بایستی در کنار کسب افتخار برای کشور در زمینه درسی نیز الگو باشند.
البرز قطب تکواندو کشور است
استان البرز در تمامی رده‌ها از قطب‌های تکواندو کشور محسوب می‌شود، استعدادهای زیادی در این رشته داریم که با حمایت و برنامه‌ریزی مناسب‌تر می‌توانیم نفرات بیشتری در تیم ملی داشته باشیم. در حال حاضر حمایت انجام می‌شود اما کافی نیست و بایستی با برنامه‌ای اصولی‌تر به خوبی از ظرفیت موجود استفاده کنیم.
مسئولان استان هنوز تبریک نگفته‌اند
کمتر از یک ماه از قهرمانی در آسیا سپری شده اما هنوز تبریکی از سمت مسئولان ورزشی و غیر ورزشی استان البرز دریافت نکرده‌ام، حتی تماسی نیز برقرار نکرده‌اند. من برای کشورم و خانواده‌ام تلاش می‌کنم و این موضوعات نمی‌تواند من را از هدف‌هایم دور کند. امیدوارم رسیدگی به ورزش‌های پایه بیشتر از قبل شود.
تشکر از خانواده
خانواده‌ام در این سال‌ها حمایت‌های زیادی از من داشته‌اند، با نارحتی‌ها و شکست‌هایم غمگین شدند و با شادی‌هایم شاد شدند و یک لحظه من را تنها نگذاشتند، از پدرم و مادرم و همچنین برادر و خواهرم مهدی و مهناز واقعا تشکر می‌کنم و امیدوارم با موفقیت‌های بیشتر آنها را خوشحال کنم.
