شاید در تاریخ انتخابات ایران و جهان بی سابقه باشد که صلاحیت کاندیداها در پروسه زمانی یک هفته ای بارها دستخوش تغییرات شود.
اما تبریز بازهم حماسه آفرید و این بار شهروندان این کهن شهر تاریخی شاهد قایم باشک بازی کردن هیات نطارت بر انتخابات شدند.
جایی که صلاحیت برخی کاندیداها که بر اساس موازین قانونی رد شده بود، تایید گردید و بازهم پس از چند روز رد و دوباره مهر تایید خورد و تا لحظه نگارش این مقاله، هنوز هم تکلیف مشخص نشده است که بالاخره این چند نفر، صلاحیت دارند یا نه؟!
در بین این چند نفر هستند کسی یا کسانی که پرونده قضایی شان ماه هاست که در مراجع قانونی در حال رسیدگی است و به نوعی دستمایه آبروریزی برای شهر تبریز و شورای آن شده بود اما اکنون بیلبوردهای تبلیغاتی شان در گوشه و کنار شهر، بدجوری احساسات مردم شهیدپرور تبریز را نشانه رفته است و چون تیری زهرآگین بر جسم و روح آنان فرو می رود.
براستی چگونه کسانی که پرونده آنها در دادگاه های صالحه در حال بررسی و تعیین میزان محکومیت است (و برخی نیز سابقه محکومیت قضایی دارند)، می توانند به طرفه العینی با لابی گری و اعمال فشار صلاحیت ناحق خود را اخذ کنند و به ریش مردم بخندند؟
اینگونه بازی با قانون جز بی اعتمادی مردم به مجریان، رهاوردی نخواهد داشت و یاس و ناامیدی را در مقابله با رانت خواران و مرتشیان و متخلفان به جامعه تزریق خواهد کرد.
وظیفه نهادهای نظارتی مگر پاکسازی فضای انتخابات از ورود متخلفین و مجرمین نیست؟
اگر اینان صلاحیت دارند چرا رد صلاحیت شده بودند و اگر صلاحیت نداشتند، چگونه می توانند با بازی با قانون به صلاحیت ناصوابشان دست پیدا کنند.انعطاف پذیری قانون و خم شدن آن (!) یک چیز است و "یویو" کردن قانون مقوله ی دیگری.
در این داستان، قانون به بازی گرفته شده و نهادهای نظارتی به هیچ انگاشته شده اند.
اینک با استعفای هیات عالی نظارت بر انتخابات استان، این سناریو وارد فاز جدیدی شده است.
امید که مراجع ذیصلاح پاسخ روشنی برای این پرسش ها داشته باشند و ما را از سردرگمی نجات دهند.
عادل جعفرموحد