اول اسفندماه بود که خانم‌های مسجدالرقیه (س) شیراز آستین همت بالا زدند تا پخت بزرگترین سمنوی کشور را با پاک کردن 10 تُن گندم آغاز کنند. یک هفته بعد گندم‌ها ریخته می‌شود تا جوانه بزند؛ بعد از آن نوبت به چرخ یا در اصطلاح شیرازی «شیره‌گیری« گندم‌ها می‌رسد. حالا دیگر هرکس نیتی می‌کند و طی 2 روز آنقدر گندم با آرد در پاتیل‌های بزرگ مسی هم زده می‌شود تا رنگ سمنو به خود بگیرد. دست آخر هم نوبت به تزیین با گردو و بادام‌هایی می‌رسد که به عشق حضرت زهرا(س) در این اوضاع اقتصادی و قیمت سرسام‌آور خشکبار اهداء شده‌اند. حالا دیگر زحمات یکصد نفر در طول حدود 20 روز به ثمر نشسته و ایستگاه پایانی پخت خوراکی عیدانه «سمنو» به‌عنوان یکی از آداب دیرینه ایرانی‌هاست تا لبخند را بر لبان مردمی بنشاند که برای میل این خوراکی خوشمزه لحظه‌شماری می‌کنند. نذرتان قبول!
