امروزه در جامعه جدید و شرایط پیش روی با بحث زنان و مطالبه گری مشروع مواجه هستیم. آیا بهتر نیست که سرمایه سازمانی و اجتماعی را بجای تقابل و خنثی سازی یکدیگر، صرف توسعه و تعالی اجتماعی و سازمانی کنیم. یادداشت زهرا بختیاری صفا(فعال در حوزه های زنان وخانواده وکنشگر درمباحث آسیب های اجتماعی)
به گزارش «تابناک تهران»، برای بررسی و ورود به بحث، مسئله را باید از چند منظر رویکردها ، پیامدها و راهکارها ،مورد توجه قرار داد.
رویکردها :
در بخش رویکردها، باید مسئله را برای خودمان حل کنیم که آیا ما ارتقا نمایشی و دستوری برای حضور زنان در عرصه های مدیریتی را طلب می کنیم یا خواهان و متمایل به ارتقا شایسته سالارانه و توسعه گرای بخشی از جمعیت فعال کشور هستیم؟
باید برای خودمان مشخص کنیم که در نظام اداری- سازمانی و مدیریت های تعریف شده در این نظام، زن نیازمند ترحم است یا نیازمند ویژه بینی برای جبران بخشی از غفلت های تاریخی صورت گرفته می باشد؟
باید با خودمان کنار بیائیم که آیا پذیرای این واقعیت هستیم که جامعه پوست اندازی کرده و ساخت ها و ساختارها ی جدید بر حوزه های اقتصادی- اجتماعی - فرهنگی- سیاسی- مدیریتی - .. حاکم شده یا انکار کننده عمق و لایه های تغییر هستیم؟
باید برای خودمان تبیین کنیم که در صورت پذیرش تغییرات کلان، آیا نگاه به زن و مشارکت های اجتماعی ، تخصصی و بهره گیری از توانمندی های زنان، می بایست با نوعی سکوت و کم توجهی و غفلت تاریخی همراه شود یا با آگاه سازی، ظرفیت سازی، حساس سازی ، توانمندسازی و مواردی همانند، قصد بهره گیری حداکثری از توانمندی ها با نظر داشت به ارزش ها و تحفظات را داریم؟
پیامدها :
بپذیریم یا نه ، قبول داشته باشیم یا انکار کنیم ، این سکوت، کم توجهی و حاشیه رانی نه تنها به زنان آسیب می زند، باعث کاهش نیمی از مشارکت قابل استفاده در جامعه می شود، آسیب زننده به چرخه توانمندسازی نسل های بعد را فراهم می آورد، حتی زمینه را برای افزایش اصطکاک ها و تخریب ها در محیط هایی اصیل و بنیادین مثل خانواده فراهم می سازد و ... . آیا حاضر به پرداخت هزینه این پیامدها و تخریب ها هستیم؟
راهکارها :
در ارایه راهکارها نگاه ما ،نگاهی زن محورانه ، مرد ستیزانه ، فمنسیم الگو برداری شده از غرب و مواردی همانند نیست. نگاه ما ، نگاهی انسانی ، اخلاقی، توسعه گرا ، بینانسلی، تمدن ساز و دین محور است.
- اگر حمل بر برابری و شایسته سالاری است و نظام اداری خنثی به بحث جنسیت عمل می کند، قاعدتا نباید با مشکل خاصی مواجه باشیم. اگر در چنین شرایطی، بحث رقابت شایسته سالارانه مطرح بوده و تعداد زنان کمتر از مردان است باید با رویکرد حمایتی به مدیریت زنان ورود شود.
- اگر شاخص مزیت ها و توانمندی های خاص هر دو جنس است، چرا پست ها تفکیک جنسیتی نشده و در شرایط احراز و ارتقا شفاف نشده اند و بحث تخصیص پشت به شاغل و .. دنباله گیری نشده است؟ لذا نیازمند بازتعریف فرآیند و روش های انتصاب پست های مدیریتی خواهیم بود.
- اگر فعالیت اجتماعی و سازمانی مغایر با نقش های زیستی و زادآوری زنانه در نظر گرفته می شود، باید مکانیزم های حمایتی و تسهیل گر مورد توجه خاص قرار گیرد تا این مشکل تا حد زیادی کم رنگ و بی رنگ شود. در این حالت،مرخصی زایمان، حق شیر ، ساعت کار شناور، حق اولاد ، حتی حقوقی مثل سختی کار صیانتی در محیط های اداری باید به زنان تعلق گیرد. تا شاهد کاهش مغایرات ها باشیم.
چه بخواهیم و چه نخواهیم، در جامعه جدید و شرایط پیش روی با بحث زنان و مطالبه گری مشروع مواجه هستیم. آیا بهتر نیست که سرمایه سازمانی و اجتماعی را بجای تقابل و خنثی سازی یکدیگر، صرف توسعه و تعالی اجتماعی و سازمانی کنیم.
