تابناک فارس به نقل از ایمنا: فاطمه فخرایی‌فرد اظهار کرد: زمانی که سیاره پلوتو، بزرگترین جرم کمربند کویپر در موقعیت مقابله در آسمان قرار بگیرد _یعنی از دید ناظر زمینی نسبت به خورشید در نقطه مقابل قرار می‌گیرد_ به گونه‌ای که سیاره با زمین و خورشید در یک خط و زمین در میان آن دو قرار می‌گیرد. چهارشنبه _بیست‌ونهم تیرماه_ سیاره کوتوله پولوتو در صورت فلکی قوس، بیشتر طول شب قابل مشاهده خواهد بود و حدود نیمه شب به بالاترین نقطه در آسمان می‌رسد. این جرم آسمانی از مختصات رصدخانه لارستان بین ساعت ۲۱:۵۳ تا ۰۴:۱۱ قابل رصد خواهد بود. هنگامی که تا ارتفاع ۲۱ درجه از افق جنوب شرقی شما فاصله بگیرد حدود ساعت ۲۱:۵۳ در دسترس است.
وی افزود: پلوتو ساعت ۰۱:۰۲ در موقعیت ۳۹ درجه بالاتر از افق جنوبی به بالاترین نقطه خود در آسمان خواهد رسید. تقریباً زمانی که پلوتو از موقعیت تقابل عبور می‌کند، نزدیک‌ترین فاصله خود را با زمین دارد که اصطلاحاً به آن حضیض گفته می‌شود و باعث می‌شود در درخشان‌ترین حالت خود در آسمان ظاهر شود. زمانی که پلوتو در مقابل خورشید در آسمان قرار دارد، زمین از بین پلوتو و خورشید عبور می‌کند. با این حال، در عمل پلوتو در منظومه شمسی بسیار دورتر از زمین قرار دارد _حدود ۳۹.۸۲ برابر فاصله زمین و خورشید_ بنابراین میزان درخشندگی آن بین موقعیت مقابله و مقارنه با خورشید چندان متفاوت نیست. در این وضعیت پلوتو در فاصله 33.56 AU از زمین قرار خواهد گرفت و به حداکثر روشنایی به بزرگی ۱۴.۹ می‌رسد.
تربیع آخر ماه
کارشناس تیم علمی رصدخانه لارستان اضافه کرد: آنچه ما در شب‌های پیاپی از ماه در آسمان می‌بینیم از تاریکی مطلق آغاز می‌شود، سپس به صورت هلالی باریک درمی‌آید و تا یک قرص کامل درخشان پیش می‌رود و درنهایت مسیر مشابهی را بازمی‌گردد تا در آسمان محو شود. چهارشنبه _بیست‌ونهم تیر_ ماه در موقعیت صورت فلکی حوت وارد ربع آخر این دوره می‌شود. ساعت ۰۰:۰۲ طلوع می‌کند و حوالی ساعت ۱۲:۵۰ روز بعد غروب می‌کند. در این زمان از فازهای ماهانه، تقریباً به طور نیمی از ماه شبیه یک نیم‌دایره روشن به نظر می‌رسد.
وی تصریح کرد: لحظه دقیق قرار گرفتن ماه در ربع آخر زمانی است که طول دایره‌البروجی ماه از دید ناظران زمینی دقیقاً ۹۰ درجه از طول دایره‌البروجی خورشید فاصله دارد. پس به‌طورکلی اگر به زمین، ماه و خورشید از بالا نگاه کنیم، می‌بینیم که رخ دادن گام‌های مختلف ماه به نوعی از تغییر زاویه میان ماه، زمین و خورشید نتیجه می‌شود. اگر زمین را رأس زاویه در نظر بگیریم، مشاهده می‌کنیم که به هنگام ماه نو، زاویه میان ماه و خورشید صفر است؛ در یک چهارم نخست به ۹۰ درجه می‌رسد، هنگام ماه کامل ۱۸۰ درجه و در یک چهارم سوم ۲۷۰ درجه است.
