تابناک ایلام ::بیکاری و مسکن چالش اساسی این روزهای جوانان و حتی گسترده زیادی از میانسالان است که به امید برنامه ریزی دولت های متعدد مبادرت به تشکیل خانواده داده ،اما اینک خود و خانواده هایشان در میان گرداب این دغدغه ها گرفتار آمده اند.
در مقوله اشتغال که تکلیف روشن است ،بدلیل نبود راهبردی جدی ،علمی ومنطقی در دولت‌های متعدد ،بخش قابل توجهی از ظرفیت های جامعه در حال فنا شدن است و از سویی نیز ایجاد اشتغال فقط خوراک چک لیست بازرسی دستگاهها شده است.
در خصوص تامین مسکن هم بجز دولت نهم و دهم که توانست به مدد فراوانی پول ناشی از فروش نفت ،عملکرد قابل لمسی را در سطح کشور برجای بگذارد ،اما بعد از آن در دولت‌های یازدهم و دوازدهم هیچ تلاشی را در این خصوص شاهد نبودیم .
بنوعی باید گفت استمرار بی برنامگی ها و عدم هماهنگی وهمچنین برنامه ریزی های بدون پشتوانه علمی و متناسب با توان و منابع کشور ،باعث شد تا نه تنها تحرکی را در این زمینه شاهد باشیم بلکه این عامل و دیگر عوامل تاثیر گذار همچون تحریم و کاهش ارزش پول ملی ،جهش خیره کننده قیمت مسکن و از سویی افزایش اجاره بها رهن ساختمان باعث شد تا خانه دار شدن تقریبا به یک رویا برای بخش قابل توجهی از جامعه مبدل شود .
در حالی تامین مسکن و شعار سالی ساخت یک میلیون مسکن در کشور دولت سیزدهم یکی از اساسی ترین وعده های دولت محسوب می شود اما بازهم تشتت ،ناهماهنگی و برنامه ریزی نامتوازن با وضعیت کشور تحریم زده سرنوشت سردرگمی را در این حوزه رقم زده است .
از سویی رئیس جمهور از وجود منابع و امکانات برای تحقق این وعده می گوید و از سوی دیگر معاون اول ایشان ،ساخت مسکن را وظیفه دولت ندانسته و توپ تحقق این وعده را به زمین مردمی می اندازد که همچنان برای حساب و کتاب های دولت چرتکه می اندازند.
همه اینها در حالی رقم می خورد که وزارت مسکن و شهرسازی از یکسال پیش با راه اندازی نهضت مسکن ملی و تامین زمین ،موضوع تامین مسکن در شهرهای مختلف را فعلا در سطح آمار و گزارشات راه اندازی کرده است.
در برخی شهرستان ها دولت زمین مورد نیاز را تامین، اما بدلیل شرایط سخت و دست و پا گیر ،متقاضیان مسکن در بدری و سیر در رویای خانه دار شدن را به گرفتار شدن در چرخه بروکراسی ها و شرایط سخت واگذاری ترجیح داده اند و عطای خانه دار شدن را به لقایش بخشیده اند
در برخی شهرستان ها نیز همچنان اختلاف بین سازمان های درون خانوادگی ،سدی غیر قابل نفوذ در مقابل اجرای این طرح ایجاد کرده است.
در جایی همچون مهران نیز بدلیل بی برنامه گی در اهم و مهم نمودن امور، نابودی بخش پایه ای اقتصاد و توسعه یعنی کشاورزی را مهریه طرح تامین مسکنی نموده اند که امروز نیاز اول مردم این شهر مرزی نیست.
چنانچه مسولین حوزه مسکن زحمت سفر یکصد کیلومتری را به شهر مرزی دهلران و وضعیت مسکن مهرهای فاقد متقاضی را به جان بخرند قطعا درد پشیمانی آینده را از وجدان خود دور خواهند کرد.
آنگونه که پیداست متولیان امر مسکن در شهرستان مرزی مهران با تبدیل وضعیت قریب به ۱۳۰۰هکتار از اراضی کشاورزی مستعد این شهر،سند آن را به نام راه و شهرسازی زده اند تا مثلا به نام تامین مسکن ،اقتصاد و اشتغال این شهرستان را به چالش بکشند.
بدون بررسی عمیق قطعا این نکته هویدا خواهد شد که توپوگرافی شهر مهران و وجود اراضی گسترده ذخیره پیرامون شهر هرگز اجازه الحاق اراضی کشاورزی را به بخش مسکن نخواهد داد.
مضافا اینکه بررسی نیازسنجی ها ،میزان ساختمان های خالی ،تعداد متقاضیان مسکن ،جمعیت شهر، چشم انداز رشد جمعیت و میزان اراضی ذخیره با کاربری مسکن، گویای عدم نیاز تبدیل کاربری اراضی کشاورزی به مسکونی است که مورد توجه متولیان امر قرار نگرفته است .
از این‌رو طرح این سوال ضروریست که چرا با وجود اراضی با کاربری پیرامون شهر ،متولیان امر مسکن بر روی اراضی کشاورزی بعنوان ابزار توسعه کشور دست گذاشته است ؟ آیا نیازسنجی مورد نیاز برای مسکن صورت گرفته است ؟ در حالیکه تعداد متقاضیان مسکن مهران بدون در نظر گرفتن انصراف دهندگان به پانصد نفر هم نمی رسد ،این میزان زمین که برای کلانشهری هم زیادی به نظر می رسد چرا به شهر کوچک مهران اختصاص داده شده است ؟
یادتان باشد جمعیت فعلی مهران به ۱۵هزار نفر هم نمی رسد ،با این میزان زمین در نظر گرفته شده می‌توان به هر شهروند از خرد تا بزرگ هزار متر زمین واگذار کرد ،دیگر خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل ....
