قطب زیارتی و گردشگری کشور توقفگاه خودرو ندارد!

در ان زمین که نسیمی، وزد ز طره دوست
چه جای دم زدن نافه های تاتاریست
حافظ
چه اشکال دارد دو قدم پیاده راه ایی
که خانه تاریخی جای پارک ماشین ها نیست
که این حزین خانه دشت متروکه
نبوده شهری و دارای بافت خراباتیست
به تار و بود ان دمیده شده نسیم یار انگار
که عقل از سرم پرانده
شده دلم همی دیوانه روی یار از بس
دلم طالب قدم زدن به ویرانیست
که تاب نیاورد دلم ان زلف سیاهش را
که عشق من به مولا در حد بیماریست
همین بگویم که او زیباترین ها هست
وگرنه کی توانم در وصف زیباییست
که با این دل عاشق مرا در مساجد ندادند راه
چو حافظ قرار من این دشت خراباتیست
کجا در حد فهم شهرداریست
تو نقشه ای، که به دشت خرابات اورده ای بازاریست
به گند کشیده ای، یک تمدن هزاران سال
همی کار تو در این بادیه خرابکاریست
صفای این حرم به ساده بودن ان است
نیاید انجا شعر زبان عارفان اهل سلوک
جایی که پی اش اسفالت و میدان چمن کاریست
حریم صدر به حاده ها حزین و صحرابیست
به خود بیایی ببینی دیگر صفای حریمها نیست
ز سنگ معبد و مقبره دلم به تنگ اید
که جای چو من مجنونی دشت بیابانیست
فتاده سروی دیگر به گوشه جاده دور از دسترس
که این نگار از نسل اولاد موسایی است
تو نگذاشتی بماند هیبت خانه خشتی
تمام گنبدهایی که ساختی زردابی است
چو دست به دست شد حرم ها هر یک پری کندند
که این طاووس، اکنون به دست مهندس ضرغامی است
که سابقه اش، به گذشته های هزاره بر می گردد
تو تیشه ای، که به این بنیان میزنی جفا کاریست
که کار تو شبیه ساختمان سازیست
شدی محو کشتی تایتانیک انقدر
گمان برده ای حریم ما جای هتل سازیست
هر امتی، که از دین به خواب و خور رفتند
تمام زیارتگاهشان دورش رستوران سازیست
فراموشکرده ای اگر من به تو می گویم
حریم صدر دارای بافت روستاییست
که شهر از بهر عاشقان چو زندانیست
ز عشق روی دوست افتاده ام کوی به کوی
که اخر این عشق رسواییست
که این سازه سنگین ضریح بر حرمها چیست
که نرده میله از اهن زدند صفوی ها
به روی فبر امامزاده اینه شمعدانیست
گذار سار و بلبل حریم ما ایند
صدای، خر صد البته که اواز نیست
حریم ما جای کلانشهر دلازار نیست
نموده جذب سادگی، خشت دلها را
ا ز احترام چه دانی ای صنم کی می بالی
کجا حریم ما جای بدنسازیست
به طول تاریخ به ما نقشه ها کشیده اند این بار
با دشت خرابات امده با نقشه بازاری
که این حریم غمین نه جای دکان داری است
که نقشه شهر فریب دغلکاریست
که عرصه تاخت تاز بلدوزرهای شهرسازیست
که خانه خشتی دگر فرو ریخت و خاک شد بلند
نه دیوار خشت صدر و صفای همسایه ها نیست
صفای ان از ساده بودن بافت خراباتیست
که گنجشگی رنگ کرده ای قناری نیست
کجا دل جوجه شاد باشد وقتی، خانم مرغ لاری نیست
به سینه ام مانده طفل من در زیر خاک خاموش
به زیر سر ناز دانه ام بالشی از خاک خفته است
کحا زیر سر کودک تو متکا نیست
نه جای قهقهه و گشتن در بازار نیست
دگر چرا روم به کوی سید صدرالدین
کنار اب رکناباد و گلگشت مصفا نیست نه
نه این حزین خانه جای شهر بازیست
حزین و خاک الود به جاده ها به راه می اورند
همی مانده بافت تاریخی از شیراز قدیم
که مردم ان. فهم می کنند و شهر ما نیست
که این حریم خلوت صحراییست
تو خود نکن خسته نه فهم ان بکنی
که در خور فهم صحرانورد ایتالیاییست
که منبرت اثر نکرد واعظ در من انگار
مبلغ من سخنرانی یک ماتیک زده با نام مستعار علی شیرازیست