برای توضیح در این مورد،
باید به دهه‌ها پیش، یعنی دقیقا سال ۱۹۶۳ برگردیم، در این زمان یک فارغ‌التحصیل رشته شیمی به نام لارنس
هربرت، یک سیستم برای استاندارد کردن رنگ‌ها، بنا نهاد. به هر رنگ، به این ترتیب،
عددی اختصاص داده می‌شد و دیگر قضاوت متغیر مردم، باعث نمی‌شد که رنگی با رنگ دیگر
اشتباه گرفته شود.
متعاقب این کار، آقای
لارنس شرکتی را تأسیس کرد و نامش را پنتون Pantone
گذاشت. پنتون به معنی «همه رنگ‌ها» است. (پن یعنی همه و تون هم معنی رنگ را می‌دهد.)
به این ترتیب دیگر مردم و
صاحبان صنایع مد، می‌توانستند به صورت عینی‌تری در مورد رنگ‌ها با هم تبادل نظر
داشته باشند.
به زودی این شرکت با
تبلیغ در هفته‌های مد نیویورک برای خود، شهرتی کسب کرد. سپس پای هدایا و اشیای با
برند و مارک پنتون به میان آمد و پس از آن فروشگاه‌ها و بوتیک‌هایی با این برند،
پا گرفتند. حتی کافه‌تریایی در موناکو تأسیس شد که اغذیه را بر اساس رنگ، به مشتری‌ها
پیشنهاد می‌کرد. این کالاها یا اغذیه البته واقعا توسط خود پنتون تولید نمی‌شدند،
اما تحت مجوز و لیسانس این شرکت تولید و توزیع می‌شدند.
جالب است بدانید که
استانداردهای رنگ پنتون، یکی از سیستم‌های استانداردی که توسط مرجع بین‌المللی رنگ
یا International Colour
Authority (ICA) مورد
استفاده قرار می‌گیرد.
با این مقدمه می‌رسیم به
«رنگ سال»:
پنتون هر ساله در همایشی
رنگ سال را انتخاب می‌کند و این رنگ، خیلی زود توسط طراحان و صاحبان صنایع پوشاک و
مد، مورد توجه قرار می‌گیرد و وارد محصولاتشان میشود.
جالب است بدانید که امروز
اعلام شد که برای اولین بار در تاریخ، سال ۲۰۱۶، دو رنگ سال خواهیم داشت که در طیف رنگ صورتی و آبی هستند و به صورت
دقیق یکی از این رنگ‌ها صورتی کم‌رنگ و دیگر موسوم به baby blue است که معادل خوبی در فارسی برایش پیدا نکردم.
البته پنتون رأسا، دست به
انتخاب رنگ سال نمی‌زند و این کار را بعد از نظرخواهی از طراحان دکور و مد،
تولیدکنندگان صنعتی و خرده فروشان انجام می‌دهد.
گاهی، فراگیر شدن استفاده
از یک رنگ سال زمان‌بر میشود و مدت بیشتری طول می‌کشد تا رنگ در اذهان و سلایق
مردم جا بیفتد.
