دریغ از یک سالن ورزشی در جرگلان
سلامت روح و روان، ثمره پر بار ورزش و تندرستی است که لازمه بهره مندی از آن، مهیا بودن لوازم و شرایط ایده آل از قبیل اماکن ورزشی است؛ اماکنی از قبیل سالن های ورزشی که پدیدآورنده لحظات ناب و مهیج برای پرورش استعدادها و نبوغ و شکوفایی هستند.
سلامت روح و روان، ثمره پر بار ورزش و تندرستی است که لازمه بهره مندی
از آن، مهیا بودن لوازم و شرایط ایده آل از قبیل اماکن ورزشی است؛ اماکنی
از قبیل سالن های ورزشی که پدیدآورنده لحظات ناب و مهیج برای پرورش
استعدادها و نبوغ و شکوفایی هستند.
جرگلان حتی یک سالن ورزشی ندارد تا بهانه ای شود برای ننوشتن از محرومیت ها و نداشتن ها.
30
هزار نفر در بخش جرگلان از داشتن سالن ورزشی محرومند و این یعنی این خطه
از خراسان شمالی از سوی مسئولان ورزش فراموش شده است و بی توجهی به ورزش
این منطقه موج می زند. آن قدر که آلیش کاران و ورزشکاران گورش که نخبه های
استان هم هستند سالنی برای تمرین های خود ندارند.
وقتی سخن از
افتخارآفرینی های جوانان این خطه به میان می آید، جا دارد از رشد و بالندگی
استعداد ها در زمین ها و میادین خاکی نیز یادی شود؛ پهلوانانی که استحقاق
حضور در میادین بین المللی و کسب حکم قهرمانی را دارند.
از
تورهای پوسیده و آفتاب خورده زمین های والیبال با آن شوق وصف نشدنی جوانان
آفتاب سوخته جرگلان آن هم با هزار امید و آرزو که بگذریم می رسیم به تلاشی
که با بی مهری مسئولان فقط با عشق به ورزش و حضور در میادین ورزشی انجام
می دهند.
از این حضور زیر آفتاب داغ نزدیک مرز، می شود فهمید که
نبود سالن ورزشی برای برگزاری مسابقاتی از قبیل والیبال، باز هم نتوانسته
چیزی از ذوق و شوق جوانان جرگلان کم کند.
اما دریغ از آن که
باوجود شور و شوق در زمین های خاکی، دیگر زمینه راهیابی به مراحل بعدی
فراتر از شناسایی استعدادها نمی رسد و بعد از این کشف استعداد و شور و شوق
انگیزه ای برای ماندن و ساختن حرفه ای آن رشته ورزشی نمی ماند.
برگزاری
مسابقات آلیش وگورش، در زمین های خاکی و حضور نام آوران و قهرمانان که هر
یک از آنان، مدال ها و عناوین جهانی و آسیایی را به یدک می کشند و در
کارنامه ورزشی دارند، تنها دلیل و انگیزه حفظ و توسعه این ورزش و هنر آبا و
اجدادی در میان اهالی جرگلان است.
با برگزاری اعیاد و عروسی های
محلی توام با مسابقات آلیش و گورش گویا دیگر،کشتی گرفتن در زمین های خاکی
برای پهلوانان به امری عادی مبدل شده و قناعت و سادگی،آن ها را برای حضور
در میادین خاکی رویین تن ساخته است.
نبود سالن سرپوشیده ورزشی و
تشک کشتی، برای مهد آلیش وگورش این ورزش بومی، بحثی فراتر از کمبود و ضعف
است زیرا عواقبی از قبیل خاک شدن استعدادها و فراموشی این ورزش مفرح را
دارد.
«محمود پروانه» از قهرمانان و نام آوران آلیش و گورش بخش
جرگلان نیز نبود سالن ورزشی و تجهیزات لازم برای برگزاری کلاس های تمرینی و
آموزشی را سبب از بین رفتن استعدادها و به کار نگرفتن مربیان ممتاز می
داند و ابراز می دارد: آلیش در خون ما جریان دارد و من و دوستانم تمرینات
مان را در زمین های شخم زده که خاک نسبتا نرمی دارد انجام می دهیم و هنر و
فنون ناب آلیش را در مراسم محلی و در میان اهالی ورزش دوست جرگلان به
نمایش می گذاریم.
«محمدی» یکی دیگر از اهالی جرگلان نیز تردد در
سالن های سرپوشیده بخش های مجاور را زمانبر و هزینه بر می داند و اذعان می
کند: برای آمادگی تیم های جرگلانی حاضر در مسابقات شهرستانی به تمرین های
مستمر نیاز داریم که به دلیل نبود سالن سر پوشیده در بخش جرگلان این امر
میسر نیست و در مسابقات نتایج مطلوبی حاصل نمی شود.اما وقتی پای صحبت های
مسئولان می نشینیم، بخشدار جرگلان اظهار می دارد: با توجه به شور و شوق
جوانان و وجود استعداد ها و شکوفایی توانمندی ها، وجود یک سالن سرپوشیده
لازم و ضروری است.«نجاهی» می افزاید: در برنامه شهرستانی سال ١٣٩۵برای بخش
جرگلان،یک سالن سرپوشیده در نظر گرفته شده است که ان شاءا... با تامین
اعتبار در این بخش احداث خواهد شد./نجاهی-روزنامه خراسان شمالی