امروز ۱۷ مرداد که به عنوان روز خبرنگار نامگذاری شده است، سخن گفتن از دنیای رسانه و خبرنگاری برایم سخت بود، چون همیشه ما از دیگران نوشته‌ایم، اما این بار خود سوژه اصلی هستیم و باید خود را در این دنیای بیکران شرح دهیم، پس این یک بار را شما بشنوید و بخوانید.
روزی که پا به عرصه خبرنگاری نهادم نمی دانستم خبرنگاری یک مسئولیت اجتماعی است، ولی اکنون برای من خبرنگار یعنی خود اجتماع و خبرنگاری یعنی خود جامعه است
من یک خبرنگارم! به خبرنگار بودن خود افتخار می کنم ،اگر هزاران بار هم به دنیا بیایم با همه سختی ها و مشکلاتی که سر راهم هست باز خبرنگار خواهم شد.
از مشکلات جامعه، از مظلومیت مردمم، از تبعیض هایی که علیه هموطنانم روا می شود، خواهم نوشت.
من می نویسم هرچند گوش شنوایی نیست، من می نویسم شاید یک از هزار وجدانی بیدار شود.
تنها دارایی من قلم و کاغذ است و قلم زدن گاهی اوقات آن قدر دشوار می شود که مستاصل می مانم.
من یک خبرنگارم ! تمام لحظه های سال را یک خبرنگارم ،اما تنها یک روز در تقویم سهم من است و باز هم در پس شادی یک روزه اش تمام دغدغه ها و نداشته هایم را به باد فراموشی می سپارم.
من یک خبرنگارم! هرگاه سخنم به مذاق عده ای خوش نیامده متهم به اینکه قلم فروخته ام ، اما باید بدانید که به قول زنده یاد دکتر شریعتی "قلم توتم من است" و هیچ گاه به هیچ قیمتی قلم را نمی فروشم.
من یک خبرنگارم! نگارنده‌ی رویدادهای تلخ و گاهی شیرین مردمان این دیار، باشادی‌شان خندیده‌ام و با گریه‌شان گریسته‌ام.
من یک خبرنگارم! از این که خیلی از مواقع نتوانسته ام ذهن آشفته ام را بر روی کاغذ بیاورم روزها کلافه شده ام.
من یک خبرنگارم ! از این که هر روز خبرهای یاس آور و درماندگی مردمم را می نویسم آزرده خاطر می شوم و آرزو می کنم روزی فرا برسد که دیگر هیچ خبر ناامید کننده ای برای بازتاب آن نداشته باشم.
همکاران خوبم روزتان مبارک. الهام قنائی
