تنگ براق طبیعتی زیبا است که در شمال شیراز و استان فارس قرار دارد.
تابناک فارس به نقل از باشگاه خبرنگاران: دره‌ای عمیق را تصور کنید که مملو از درختان سرسبز است و رودخانه‌ای از میان آن عبور می‌کند، آبشار‌هایی از صخره‌ها پایین می‌ریزد و چشمه‌ای از دل سنگ‌ها می‌جوشد.
بدون شک چنین مکان شگفت انگیزی کشش فوق العاده‌ای برای ما انسان‌ها دارد. دره‌ای با چنین ویژگی‌هایی می‌تواند مقصدی ایده‌آل برای یک سفر باشد بخصوص اینکه هوای خنک دره‌ها در فصل‌های گرم تابستان می‌تواند مامن امنی برای فرار از گرمای سوزان خورشید باشد.
«تَنگ بُراق» نام دره‌ای بسیار زیبا در بخش میانی رشته کوه «لیله مند» است، این دره، در نزدیکی روستای تنگ براق، ۲۰ کیلومتری شهر سَده، ۸۵ کیلومتری اقلید، ۱۲۵ کیلومتری شهرستان آباده و ۲۰۰ کیلومتری شمال شیراز قرار دارد.
روستای تنگ براق از سطح دریا یک هزار و ۹۴۰ متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در پاییز و زمستان سرد است. این روستا به دلیل استقرار در ناحیه کوهستانی، چشم‌انداز‌های بسیار زیبایی دارد.
سیاوش آریا پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران گفت: تنگ براق دارای شیب جنوبی است و آب حوضۀ (زمین‌هایی که در انتهای رود باشند و از آب آن مشروب شوند) آسپاس و خسرو و شیرین از آن می‌گذرد و در پائین دست به رودخانۀ شور می‌پیوندد و از دشت کامفیروز گذشته، همراه با آب حوضۀ مارگون و بهشت گمشده، آب دریاچه سد درود زن را تشکیل می‌دهد.
وی افزود: از دیواره‌های غربی تنگه، آب شیرین به گونۀ پراکنده بر روی زمین جاری می‌شود. این دیواره پوشیده از گیاهان آبزی همچون جلبک‌های آب شیرین است. در دامنه صخره غربی، درختان جنگلی و در کف دره نزدیک رودخانه، درختان زیبای چنار و بید، پوشش گیاهی منطقه را تشکیل می‌دهند.
این پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران ادامه داد: وجه تسمیه تنگ براق وجود حفره کوچکی در دهانۀ غاری است که مردم آن‌ها را محل سمّ براق (جای پای اسب تیزرو) می‌گویند. تنگ براق از گردشگاه‌های خوش آب و هوای سدۀ اقلید است که آبشار‌های فراوان و فضای سبز انبوه آن موقعیت مناسبی را برای بازدید گردشگران، طبیعت گردان و کوه نوردان فراهم می‌کند.
سیاوش آریا تصریح کرد: در این تنگه شاهد رویش گیاهان در دیواره‌ها و شکاف‌ها هستیم.
وی با بیان اینکه رودخانه پرآبی که در این دره جریان دارد به رود کر می‌ریزد اظهار کرد: این رودخانه دیواره کوه را بریده و شکافی با دیواره‌های عمودی به پهنای ۴۰ متر و نزدیک ۱۰۰ متر بلندی در کوه به وجود آورده است. در دیواره صخره سمت چپ تنگه، غاری زیبا وجود دارد که منشا آهکی دارد و آب از سقف آن به گونۀ چکه‌های باران می‌ریزد. دیوار و کف غار پوشیده از خزه است.
وی ادامه داد: تنگ براق به دلیل کارستی بودن منطقه (کارست: منطقه‌ای آهکی که تمام جویبار‌های آن به صورت مجرا‌های زیرزمینی درآمده و سطح آن خشک و برهنه باشد)، دارای آب فراوان در میان لایه‌های آهکی بلندی‌های پیرامون است و همین موضوع باعث نمناک بودن بیشتر بخش‌های دیواره‌ها و سرازیر شدن آب به میان تنگه است و میدان زیبا و شادی بخش و دلگشا را پدید آورده است.
از دیگر ویژگی‌های مهم این گردشگاه، وجود بازمانده‌های تاریخی است که می‌توان به سنگ نوشته باستانی شاهپور یکم ساسانی اشاره کرد که باید وجود استودان‌ها در بلندای کوه پشت چشمه و پایه‌های آتشدان سنگی در قله کوه را به آن افزود.
گفته شده است که در گذشته این جایگاه، شکارگاه نیز بوده است که برگردان متن سنگ نوشته پهلوی شاهپور شاه دلیلی بر این سخن است.
دریاچه ملاصدرا نیز در نزدیکی همین گردشگاه جای گرفته است.
برای رفتن به سوی این گردشگاه از سمت شیراز باید از جاده شیراز - اصفهان و سد درودزن گذشت و پس از گذر از روستای دشتَک و چند آبادی به سوی روستای تنگ براق رفت.
بدون شک چنین مکان شگفت انگیزی کشش فوق العاده‌ای برای ما انسان‌ها دارد. دره‌ای با چنین ویژگی‌هایی می‌تواند مقصدی ایده‌آل برای یک سفر باشد بخصوص اینکه هوای خنک دره‌ها در فصل‌های گرم تابستان می‌تواند مامن امنی برای فرار از گرمای سوزان خورشید باشد.
«تَنگ بُراق» نام دره‌ای بسیار زیبا در بخش میانی رشته کوه «لیله مند» است، این دره، در نزدیکی روستای تنگ براق، ۲۰ کیلومتری شهر سَده، ۸۵ کیلومتری اقلید، ۱۲۵ کیلومتری شهرستان آباده و ۲۰۰ کیلومتری شمال شیراز قرار دارد.
روستای تنگ براق از سطح دریا یک هزار و ۹۴۰ متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در پاییز و زمستان سرد است. این روستا به دلیل استقرار در ناحیه کوهستانی، چشم‌انداز‌های بسیار زیبایی دارد.
سیاوش آریا پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران گفت: تنگ براق دارای شیب جنوبی است و آب حوضۀ (زمین‌هایی که در انتهای رود باشند و از آب آن مشروب شوند) آسپاس و خسرو و شیرین از آن می‌گذرد و در پائین دست به رودخانۀ شور می‌پیوندد و از دشت کامفیروز گذشته، همراه با آب حوضۀ مارگون و بهشت گمشده، آب دریاچه سد درود زن را تشکیل می‌دهد.
وی افزود: از دیواره‌های غربی تنگه، آب شیرین به گونۀ پراکنده بر روی زمین جاری می‌شود. این دیواره پوشیده از گیاهان آبزی همچون جلبک‌های آب شیرین است. در دامنه صخره غربی، درختان جنگلی و در کف دره نزدیک رودخانه، درختان زیبای چنار و بید، پوشش گیاهی منطقه را تشکیل می‌دهند.
این پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران ادامه داد: وجه تسمیه تنگ براق وجود حفره کوچکی در دهانۀ غاری است که مردم آن‌ها را محل سمّ براق (جای پای اسب تیزرو) می‌گویند. تنگ براق از گردشگاه‌های خوش آب و هوای سدۀ اقلید است که آبشار‌های فراوان و فضای سبز انبوه آن موقعیت مناسبی را برای بازدید گردشگران، طبیعت گردان و کوه نوردان فراهم می‌کند.
سیاوش آریا تصریح کرد: در این تنگه شاهد رویش گیاهان در دیواره‌ها و شکاف‌ها هستیم.
وی با بیان اینکه رودخانه پرآبی که در این دره جریان دارد به رود کر می‌ریزد اظهار کرد: این رودخانه دیواره کوه را بریده و شکافی با دیواره‌های عمودی به پهنای ۴۰ متر و نزدیک ۱۰۰ متر بلندی در کوه به وجود آورده است. در دیواره صخره سمت چپ تنگه، غاری زیبا وجود دارد که منشا آهکی دارد و آب از سقف آن به گونۀ چکه‌های باران می‌ریزد. دیوار و کف غار پوشیده از خزه است.
وی ادامه داد: تنگ براق به دلیل کارستی بودن منطقه (کارست: منطقه‌ای آهکی که تمام جویبار‌های آن به صورت مجرا‌های زیرزمینی درآمده و سطح آن خشک و برهنه باشد)، دارای آب فراوان در میان لایه‌های آهکی بلندی‌های پیرامون است و همین موضوع باعث نمناک بودن بیشتر بخش‌های دیواره‌ها و سرازیر شدن آب به میان تنگه است و میدان زیبا و شادی بخش و دلگشا را پدید آورده است.
از دیگر ویژگی‌های مهم این گردشگاه، وجود بازمانده‌های تاریخی است که می‌توان به سنگ نوشته باستانی شاهپور یکم ساسانی اشاره کرد که باید وجود استودان‌ها در بلندای کوه پشت چشمه و پایه‌های آتشدان سنگی در قله کوه را به آن افزود.
گفته شده است که در گذشته این جایگاه، شکارگاه نیز بوده است که برگردان متن سنگ نوشته پهلوی شاهپور شاه دلیلی بر این سخن است.
دریاچه ملاصدرا نیز در نزدیکی همین گردشگاه جای گرفته است.
برای رفتن به سوی این گردشگاه از سمت شیراز باید از جاده شیراز - اصفهان و سد درودزن گذشت و پس از گذر از روستای دشتَک و چند آبادی به سوی روستای تنگ براق رفت.
