آنتی اکسیدان چیست؟

 آنتی اکسیدان‌ها موادی مصنوعی یا طبیعی هستند که با حمله به رادیکال‌های آزاد، مولکول‌هایی که دارای الکترون جفت نشده هستند، از آسیب سلول‌ها و بافت‌ها جلوگیری کرده و آن‌ها را کند می‌کنند. رادیکال‌های آزاد از محصولات طبیعی متابولیسم هستند و همچنین در پاسخ به عوامل استرس زای محیطی مانند قرار گرفتن در معرض آلودگی یا دود سیگار ایجاد می‌شوند.

به گزارش تابناک همدان، اما وجود بیش از حد رادیکال‌های آزاد می‌توانند بدن را به هم ریخته و باعث ایجاد استرس اکسیداتیو شوند که با چندین بیماری جدی از جمله سرطان، بیماری‌های قلبی و برخی بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون مرتبط است. آنتی اکسیدان‌ها برای حفظ تعادل سالم رادیکال‌های آزاد و جلوگیری از استرس اکسیداتیو عمل می‌کنند.

رادیکال‌های آزاد مولکول‌هایی هستند که دارای الکترون جفت نشده هستند و آن‌ها را بسیار ناپایدار می‌کند، زیرا الکترون‌ها ترجیح می‌دهند به صورت جفت به دور یک اتم بچرخند. در نتیجه، رادیکال‌های آزاد مولکول‌های دیگر بدن را “تمیز می‌کنند”، الکترون‌های خارجی آن‌ها را می‌دزدند تا پایدارتر شوند و مولکول‌های روبنده در این فرآیند آسیب می‌رسانند. رادیکال‌های آزاد به طور طبیعی توسط بدن در طی فرآیند‌های متابولیک ایجاد می‌شوند، اما بدن همچنین می‌تواند در معرض رادیکال‌های آزاد تولید شده توسط منابع خارجی مانند اشعه ایکس، دود سیگار و آلودگی هوا قرار گیرد.

فرایند شکار الکترون از رادیکال‌های آزاد برای بدن انسان مزایایی دارد. به عنوان مثال، هنگامی که سیستم ایمنی با یک عامل بیماری زا در تماس است، موجی از رادیکال‌های آزاد را برای حمله به عامل می‌فرستد. رادیکال‌های آزاد با سرقت الکترون‌های پاتوژن آسیب می‌رسانند، که باعث ضعیف شدن عامل بیماریزا و کمک به بدن در مقابله با بیماری می‌شود.

در مقادیر زیاد، رادیکال‌های آزاد می‌توانند باعث ایجاد استرس اکسیداتیو شوند، یعنی زمانی که بدن دارای رادیکال‌های آزاد زیادی است که شروع به تخریب DNA، بافت چربی و پروتئین‌ها می‌کند.

برخلاف رادیکال‌های آزاد، آنتی اکسیدان‌ها دارای الکترون‌های اضافی هستند. این بدان معناست که آنتی اکسیدان‌ها می‌توانند الکترون‌های اضافی خود را به رادیکال‌های آزاد منتقل کرده و رادیکال‌های آزاد را تثبیت کنند تا به سلول‌ها و بافت‌های بدن آسیب نرسانند. با این کار، آنتی اکسیدان‌ها استرس اکسیداتیو را دفع یا کند می‌کنند و از بروز بیماری‌های جدی جلوگیری می‌کنند.

آنتی اکسیدان‌های شناخته شده چیست؟

اصطلاح “آنتی اکسیدان” اغلب برای توصیف غذا‌های مختلف استفاده می‌شود، اما با دقت بیشتری یک ویژگی شیمیایی را توصیف می‌کند. هر ماده‌ای که بتواند رادیکال‌های آزاد را از ویژگی‌های مخرب آن‌ها محروم کند، یک آنتی اکسیدان محسوب می‌شود.

ویتامین C و ویتامین E دو مورد از شایع‌ترین آنتی اکسیدان موجود در غذا هستند. علاوه بر مبارزه با رادیکال‌های آزاد، ویتامین C از سیستم ایمنی بدن پشتیبانی می‌کند و به ترمیم استخوان‌ها، دندان‌ها و غضروف‌ها کمک می‌کند. ویتامین E یک ابزار قدرتمند در حفظ سلامت چشم، تولید هورمون‌های تنظیم کننده فشار خون و ترمیم عضلات بعد از ورزش است.

کاروتنوئیدها، دسته‌ای از ترکیبات موجود در میوه‌ها و سبزیجات به رنگ قرمز، نارنجی و زرد، نیز آنتی اکسیدان‌های شناخته شده‌ای هستند. کاروتنوئید‌های آنتی اکسیدان شامل بتاکاروتن، لیکوپن، لوتئین و زآگزانتین است.

سایر آنتی اکسیدان‌ها شامل سلنیوم، آلیسین، گلوتاتیون، فلاونوئید‌ها و کورکومین هستند که همه آن‌ها به طور طبیعی در غذا‌هایی مانند زردچوبه و سیب یافت می‌شوند.

 

منبع: سرویس ترجمه شفقنا از ام اس ان